บีบีซี เสนอเรื่องราวสุดพิลึกของครอบครัว มาร์ซิลี ครอบครัวชาวอิตาเลียนธรรมดา ๆ ที่ประกอบไปด้วยคุณยายมาเรีย โดเมนิโก (หัวหน้าครอบครัว) ที่มีลูกสาว 2 คน คือ เลติเซีย และ มาเรีย ซึ่งทั้งคู่กลายเป็นคุณแม่ที่มีลูก ๆ อีก 3 คน ได้แก่ เวอร์จิเนีย, ลูโดวิโก และ เบอร์นาร์โด รวมสมาชิกทั้งหมด 6 คน ซึ่งสิ่งที่ทำให้ครอบครัวนี้แตกต่างจากครอบครัวอื่น ๆ ก็คือ พวกเธอและลูก ๆ ทุกคนเป็นโรคที่หายากมาก ๆ

เรื่องราวเริ่มต้นมาจากที่ เลติเซีย มาร์ซิลี เริ่มสังเกตว่าเธอไม่ค่อยรู้สึกเจ็บปวดกับสิ่งต่าง ๆ ที่เธอได้รับมาตั้งแต่วัยเด็ก และเพื่อน ๆ ของเธอต่างก็เรียกเธอว่า “ซุปเปอร์วูแมน” ฟังดูเหมือนจะเป็นเรื่องที่เจ๋งมาก ๆ แต่นั่นกลับกลายเป็นผลร้ายอย่างคาดไม่ถึง เพราะมีหลายครั้งที่เธอหรือสมาชิกครอบครัวของเธอต้องกระดูกหัก แต่ดันไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร ซึ่งเหตุการณ์นี้ก็เกิดกับคุณแม่สูงวัยของเธอเช่นกัน

ครั้งหนึ่ง เลติเซียเคยข้อเท้าพลิกในระหว่างไปเที่ยวช่วงวันหยุดฤดูหนาว และเธอก็สามารถเดินได้อย่างไม่มีปัญหาใด ๆ จนกระทั่งขาของเธอบวมตุ่ยขึ้นมาตลอด 2 สัปดาห์ที่ไปเที่ยว

เบอร์นาโด ลูกชายของเธอเคยขี่จักรยานล้มจนแขนหักแต่ไม่มีใครสังเกตเห็น จนกระทั่งมาพบบาดแผลภายหลังตอนที่กระดูกเริ่มประสานกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว

ส่วนมาเรียน้องสาวของเลติเซีย ก็มีวีรกรรมเยอะไม่แพ้พี่สาว เธอมักจะทำเครื่องดื่มร้อน ๆ ลวกตัวเองหลายต่อหลายครั้ง แถมเธอก็ไม่รู้สึกปวดแสบปวดร้อนอะไร ส่วนเวอร์จิเนียลูกสาวของมาเรียเองก็เคยถูกน้ำแข็งกัด และเพิ่งมาพบแผลของตัวเองในภายหลัง

“จริง ๆ แล้วพวกเรารู้สึกเจ็บนะ แต่มันแค่ไม่กี่วินาทีแรกเท่านั้น” พวกเธอกล่าว ดูเหมือนความเจ็บปวดจะสลายหายไปเองภายในเสี้ยววินาที โดยที่พวกเธอเองอาจจะไม่รู้สึกด้วยซ้ำไป ว่าเกิดอะไรขึ้นกับร่างกายของพวกเธอบ้าง

เมื่อเรื่องของครอบครัวพวกเธอเริ่มโด่งดังขึ้นมา นักวิทยาศาสตร์หลายคนเริ่มให้ความสนใจกับปรากฏการณ์ประหลาดนี้ โดยจากผลการวิจัยพบว่า พวกเธอมีการกลายพันธุ์ของยีน ZFHX2

ดร.เจมส์ ค็อกซ์ ศาสตราจารย์จากมหาวิทยาลัยลอนดอนได้กล่าวว่า ระบบประสาทของสมาชิกในครอบครัวนี้ตอบสนองในแบบที่ไม่เหมือนกับคนอื่น “ถ้าเราพบเหตุผลที่ทำให้พวกเธอไร้ความเจ็บปวดล่ะก็ บางทีมันอาจจะช่วยให้เราสามารถสร้างยาแก้ปวดรุ่นใหม่ขึ้นมาได้” ดร.ค็อกซ์กล่าว

ในขณะเดียวกัน นักวิทยาศาสตร์ได้ตั้งชื่อการกลายพันธุ์ของยีนนี้ ที่ไม่รับรู้ความรู้สึกร้อนหรือเย็น หรือแม้แต่ความเจ็บปวดใด ๆ ว่าเป็นโรค “มาร์ซิลี ซินโดรม” ซึ่งมาจากนามสกุลของครอบครัวเธอนั่นเอง

นอกจากความแตกต่างในด้านความรู้สึกเจ็บปวด ครอบครัวมาร์ซิลีเองก็ไม่มีอะไรแตกต่างจากคนปกติทั่วไป พวกเธอกล่าวว่า “ตอนนี้เราเข้าใจเกี่ยวกับโรคของพวกเราแล้ว เราแค่ต้องระวังและใส่ใจตัวเองให้มากขึ้น”

“ถ้าเป็นไปได้ฉันก็ไม่อยากรักษาโรคของฉัน” เลติเซียกล่าว “ไม่แน่ว่าในสักวันหนึ่ง การวิจัยโรคของฉันอาจนำไปสู่การค้นพบทางวิทยาศาสตร์ ที่จะช่วยเหลือมนุษยชาติต่อไปได้ในอนาคต”