วัฒนธรรมกว่า 5,000 ปีของจีน มีโบราณวัตถุทางวัฒนธรรมมากมาย เช่น เครื่องลายคราม ภาพวาดที่มีชื่อเสียง การประดิษฐ์ตัวอักษร และอื่นๆ ที่สืบทอดมาจากราชวงศ์ยุคก่อน อย่างไรก็ตาม เมื่อเวลาผ่านไปวัตถุจำนวนมากก็หายไปเช่นกัน ทำให้การอนุรักษ์ทำได้ยากขึ้น มีน้อยมากที่สามารถสืบทอดมาจนถึงทุกวันนี้ นั่นเป็นสาเหตุที่เกิดอาชีพการซื้อและขายของเก่าในตลาด มีคนที่ยินดีจ่ายเงินหลายมหาศาล เพื่อซื้อของเก่าที่มีคุณค่าทั้งในประวัติศาสตร์และกาลเวลา

ในรายการประเมินโบราณวัตถุยอดนิยมของจีน หญิงแซ่ฮาได้นำภาพวาดมาให้ผู้เชี่ยวชาญประเมิน สิ่งแรกที่ผู้หญิงพูดหลังจากขึ้นเวทีคือ เธอไม่ได้ซื้อภาพวาดนี้มา ทำให้คนดูงงว่า ไม่ได้ซื้อแล้วเอาสมบัติมาประเมินได้อย่างไร? ก่อนที่้เธอจะอธิบายว่า ด้วยความอิจฉาที่สามีนำภาพวาดนางฟ้ามาให้ดูทุกวัน จึงตัดสินใจนำมาเข้ารายการประเมินราคาสมบัติ โดยหวังว่าผู้เชี่ยวชาญจะตัดสินคุณค่าและเสน่ห์ของภาพนี้

“สามีของฉันเป็นคนซื้อภาพวาดนี้ เขาจ้องมองภาพวาดนี้ทุกวัน ในนั้นมีหญิงสาวสวยคนหนึ่ง ทำให้ฉันอิจฉานิดหน่อย จึงต้องนำมาเข้าโครงการประเมินสมบัติ หวังว่าผู้เชี่ยวชาญจะช่วยพิจารณาว่าภาพวาดนี้มีอะไรน่าสนใจ”

ผู้หญิงคนนั้นยังอธิบายด้วยว่าสามีของเธอหลงใหลในการศึกษาภาพวาดและการประดิษฐ์ตัวอักษรมาก แต่เพราะครอบครัวของพวกเขาไม่ได้ร่ำรวยมากนัก ดังนั้นแม้ว่าเขาจะชอบมัน แต่ก็ไม่ได้ซื้อผลงานราคาแพงมากเกินไปมาสะสม แต่เมื่อเห็นภาพวาดนี้สามีรีบจ่ายเงินเพื่อซื้อมันมา

ผู้เชี่ยวชาญเริ่มการประเมินและปรึกษากันสักพัก ก่อนถามผู้หญิงคนนั้นว่า “จริงๆ แล้ว ฉันชอบภาพวาดนี้มาก แต่คุณรู้ไหมว่าคนในภาพเธอเป็นใคร” ผู้หญิงคนนั้นส่ายหัว จากนั้นผู้เชี่ยวชาญก็ให้คำอธิบาย บุคคลในภาพวาดนี้คือ “เจ้าหญิงเหวินเฉิง” พระราชนัดดาในจักรพรรดิถังไท่จง แน่นอนว่าคงจะเป็นศิลปินผู้ยิ่งใหญ่ในสมัยนั้นถึงวาดภาพเจ้าหญิงได้

ผู้เชี่ยวชาญคาดเดาว่าภาพวาดนี้ต้องมาจากฝีมือของนายหยาง จี้กวง ศิลปินชื่อดังในสมัยนั้น และมีมูลค่าอย่างน้อย 60,000 หยวน (ประมาณ 3 แสนบาท) ดังนั้นจึงถือได้ว่าเป็นสิ่งที่ล้ำค่ามาก ผู้เชี่ยวชาญยังแนะนำว่าผู้หญิงต้องชื่นชมสามี เพราะเขาได้พบ “สมบัติ” ที่สูญหายไปตั้งแต่สมัยโบราณแล้ว

หลังจากฟังผู้เชี่ยวชาญแล้ว หญิงสาวก็รู้สึกโล่งใจ จริงๆ แล้วสามีของผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ใช้เงินมากนักในการซื้อภาพวาดชิ้นนี้ อาจจะจ่ายไปแค่ไม่กี่พันหยวนเท่านั้น แต่เขากลับซื้อวัตถโบราณของจริงมาครอบครอง และมีมูลค่าเพิ่มขึ้นเป็น 60,000 หยวน (ประมาณ 3 แสนบาท)

ทั้งนี้ ในสังคมปัจจุบัน ผู้คนจำนวนมากขึ้นกำลังรวบรวมโบราณวัตถุทางวัฒนธรรม ซึ่งเป็นประโยชน์อย่างมากต่อการอนุรักษ์อย่างเหมาะสม และในขณะเดียวกันโบราณวัตถุทางวัฒนธรรมเหล่านี้ก็มีคุณค่ามากสำหรับการวิจัยเช่นกัน ในประวัติศาสตร์ 5,000 ปี ไม่มีหนังสือเล่มใดที่สามารถบันทึกสมบัติเหล่านี้ได้ครบถ้วน และสิ่งที่พบก็เป็นเพียงบันทึกที่ไม่เป็นชิ้นเป็นอันเท่านั้น ดังนั้นสมบัติเช่น ภาพวาด การประดิษฐ์ตัวอักษร จึงเป็นวิธีการแสดงอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมที่สมบูรณ์แบบที่สุด