บทระหว่าง นายวิรัช รัตนเศรษฐ กับ นายชัยวุฒิ ธนาคมานุสรณ์ น่าจับตาติดตาม

เห็นอย่างเด่นชัดว่า นายชัยวุฒิ ธนาคมานุสรณ์ เล่นบทเข้ม ดุเดือด สะท้อนจุดที่แตกหักมากกว่าที่จะประนีประนอม

ไม่ว่าต่อพรรคเพื่อไทย ไม่ว่าต่อพรรคก้าวไกล

เห็นอย่างเด่นชัดว่า นายวิรัช รัตนเศรษฐ ออกมาพูดแต่ละครั้งจุดประกายและสร้างความหวังต่อทิศทางการ “ก้าวข้าม” ความขัดแย้ง

คนหนึ่งเล่นบท “โหด” คนหนึ่งเล่นบท “นุ่มนวล”

ถามว่าบทบาท นายชัยวุฒิ ธนาคมานุสรณ์ เมื่อเห็นแล้วก่อเกิดนัยประหวัดอย่างไร

ต้องยอมรับว่าทำให้นึกถึงบทบาทและท่วงทำนองในแบบของ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ที่พร้อมจะทุ่ม “โพเดียม” ใส่นักข่าวอย่างฉับพลันทันใด

เป็นบทอันต่างไปจากของ นายวิรัช รัตนเศรษฐ

ขณะเดียวกัน เมื่อเห็น นายวิรัช รัตนเศรษฐ เมื่อเห็น นายชัยวุฒิ ธนาคมานุสรณ์ ก็นึกถึง พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ นึกถึง พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา

นี่เป็นการแบ่งบท แสดงบทบาทหรือไม่

นัยประหวัดในทางการเมืองเช่นนี้เองคือเค้าลางแห่งความแคลงคลางกังขา

กังขาว่าความขัดแย้งระหว่าง พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา กับ พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ จะเป็นเรื่องจริงจังหรือเสมอเป็นเพียงไก่กา

ภายใต้กลยุทธ์ “ลับ ลวง พราง” ที่วางเอาไว้

อย่าว่าแต่ น.ส.แพทองธาร ชินวัตร เลยที่ตั้งข้อสังเกตและตั้งคำถามว่าแท้จริงแล้วพรรคพลังประชารัฐ พรรครวมไทยสร้างชาติสัมพันธ์กันอย่างไร

โอกาสที่จะหวนกลับจับมือมีสูงอย่างสูงยิ่ง

ทุกอย่างของการเมืองจึงดำเนินไปภายใต้กฎอันเคร่งครัดที่ว่า การเมืองมิหน่ายเล่ห์

เมื่อเผชิญกับสภาพการณ์ทางการเมืองเช่นนี้จำเป็นที่พรรคเพื่อไทย พรรคก้าวไกล จักต้องมองด้วยความระมัดระวัง

ภายใต้ม่านควันแห่ง “ไม่รู้ ไม่รู้” ก้องกังวานมา