เห็นการขยับออกจากพรรคพลังประชารัฐของ นางวทันยา บุนนาค แล้วก็เข้าใจ

ไม่เพียงเข้าใจต่อสถานะและความเป็นจริงของพรรคพลังประชารัฐ ณ วันนี้เท่านั้น หากแต่เข้าใจต่อแนวโน้มของการเมืองในอนาคตอันใกล้

ในเมื่อปี่กลองของ “การเลือกตั้ง” เริ่มกระหึ่ม

การปรากฏขึ้นของพรรครวมไทยสร้างชาติ การปรากฏขึ้นของพรรคสร้างอนาคตไทยย่อมยวนเย้าและเร้าใจเป็นอย่างสูง

ขณะที่พรรคพลังประชารัฐอยู่ในห้วงระส่ำระสาย

ถามว่ามีองค์ประกอบอะไรในทางการเมืองที่เห็นว่าเป็น “ขาลง” ของพรรคพลังประชารัฐ

จากสถานการณ์เดือนกันยายน 2564 สัมผัสได้ในปมอันเป็นประเด็นของปัญหาและทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงจากภายในของพรรคพลังประชารัฐ

เมื่อ ร.อ.ธรรมนัส พรหมเผ่า แยกไปอยู่พรรคเศรษฐกิจไทย

นี่มิได้เป็นรอยร้าวอย่างธรรมดา หากสะท้อนให้เห็นความไม่สมานอย่างเป็นหนึ่งเดียวระหว่าง พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา กับ พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ

ลามมากระทั่งสูตร 100 หาร และสูตร 500 หาร

การเกิดขึ้นของพรรครวมไทยสร้างชาติโดย นายพีระพันธุ์ สาลีรัฐวิภาค คือสัญญาณ

ในเมื่อเบื้องต้นการส่ง นายพีระพันธุ์ สาลีรัฐวิภาค เข้ามาก็เพื่อยึดพรรคพลังประชารัฐ แต่เมื่อมิอาจทำได้ก็หันไปเป็นพรรครวมไทยสร้างชาติ

ถือว่าเป็นสายตรงของ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา

เมื่อปะเข้ากับสถานการณ์ “สภาล่ม” เพื่อล้มสูตร 500 หารและลงเอยด้วยการขู่จะฟ้อง นายพีระพันธุ์ สาลีรัฐวิภาค ที่ออกมาวิพากษ์วิจารณ์

ย่อมถึงรอบที่ นางวทันยา บุนนาค จักต้องตัดสินใจ

เป้าหมายของ นางวทันยา บุนนาค น่าจะเป็นพรรคสร้างอนาคตไทยมากกว่า

คำถามอยู่ที่ว่าเป็นการไปเพียง 1 เดียว หรือว่าไปเป็นทีมอย่างที่เรียกว่า “กลุ่มดาวฤกษ์” อันเคยเปล่งแสงอยู่ในพรรคพลังประชารัฐ

หากเป็นเช่นนั้น “บางคน” ในพรรคสร้างอนาคตไทยอาจต้อง “เหนื่อย”