จัดงานฉลองลูกสาวสอบติดมหาวิทยาลัย พ่อแอบเคือง คนทั้งหมู่บ้านมามือเปล่า จบงานเจอเซอร์ไพร์สใหญ่ ถึงกับน้ำตาแตก

การที่ลูกประสบความสำเร็จในการศึกษาเป็นความภูมิใจและความสุขของพ่อแม่ทุกคนในโลก เช่นเดียวกับ หวัง ชุ่นเหยียน จากหมู่บ้านยากจนในมณฑลหูหนาน ประเทศจีน ลูกสาวของเขาเพิ่งสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ ด้วยการทำคะแนนได้ถึง 678 คะแนน ความยินดีนี้ยิ่งใหญ่เป็นพิเศษสำหรับครอบครัวเขา เนื่องจากฐานะทางบ้านยากลำบาก หวัง ลี่ ลูกสาวของเขา ต้องพยายามอย่างหนักกว่าจะประสบความสำเร็จเช่นนี้

แต่ถึงแม้จะมีความสุขที่ลูกสอบติดมหาวิทยาลัย หวัง ชุ่นเหยียน และภรรยาก็ไม่สามารถปกปิดความกังวลได้ เมื่อ 3 ปีก่อน เขาต้องเข้ารับการผ่าตัดครั้งใหญ่ ซึ่งค่าใช้จ่ายในการรักษาได้หมดไปกับเงินเก็บทั้งหมดของครอบครัว ตอนนี้คุณหวังไม่สามารถทำงานหนักได้อีก ภาระทุกอย่างจึงตกอยู่บนไหล่ของภรรยา แม้ว่าทั้งคู่จะทำงานเสริมหลายอย่างเพื่อเตรียมเงินให้ลูกสาวเข้ามหาวิทยาลัย แต่ก็ยังไม่เพียงพอ

เมื่อเห็นพ่อแม่ลำบาก หวัง ลี่ ก็รู้สึกเศร้าใจ เธอไม่ต้องการให้พ่อแม่ต้องทนทุกข์ เพียงเพราะความฝันในการเรียนมหาวิทยาลัยของเธอ ทำให้เธอเริ่มคิดที่จะเลิกเรียนและตามพี่ชายไปหางานทำในเมือง แต่ความคิดนี้ถูกผู้เป็นพ่อปฏิเสธอย่างเด็ดขาด เขายืนกรานว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ลูกสาวต้องได้เรียนต่อให้ถึงที่สุด เพราะเขาเชื่อว่าการศึกษาเป็นหนทางเดียวที่จะเปลี่ยนแปลงชะตาชีวิตและหลุดพ้นจากวงจรความยากจนนี้ได้

ในขณะที่ หวัง ชุ่นเหยียน กำลังทุกข์ใจ จู่ ๆ ก็มีข่าวที่ทำให้เขาช็อกอีก วันหนึ่งหลังจากที่เขาเพิ่งกลับจากการทำงานในไร่แตงกลางแดดร้อนจัด เขาเห็นผู้ใหญ่บ้านยืนรออยู่ที่หน้าประตู ผู้ใหญ่บ้านแซ่หลิวบอกเขาว่า “หวังเอ๋ย ลูกสาวนายสอบได้คะแนนสูงขนาดนี้ ทำไมไม่จัดงานเลี้ยงฉลองล่ะ? ตามประเพณีของหมู่บ้านเรา นายต้องจัดงานใหญ่เพื่อเชิญทุกคนมาร่วมฉลองนะ”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น คุณหวังทำได้เพียงหัวเราะแห้ง ๆ และตอบว่า “บ้านผมยังหาเงินค่าเล่าเรียนให้ลูกไม่ครบเลย แล้วจะเอาเงินที่ไหนมาจัดงานเลี้ยง ขอเวลาผมคิดสัก 2 วันได้ไหม?” จากนั้นเขาก็เดินกลับบ้านพร้อมภรรยาด้วยความเหนื่อยล้า

ในหมู่บ้านของเขามีธรรมเนียมที่ไม่เป็นทางการว่าหากบ้านไหนมีลูกสอบติดมหาวิทยาลัย จะต้องจัดงานเลี้ยงเพื่อให้ชาวบ้านร่วมฉลอง ยิ่งคะแนนสูง งานเลี้ยงก็ยิ่งต้องใหญ่โต คะแนนสอบของ หวัง ลี่ เป็นหนึ่งในคะแนนที่สูงที่สุดในหมู่บ้าน ทำให้การจัดงานเลี้ยงจะต้องมีอย่างน้อย 30 โต๊ะ เมื่อคิดถึงเงินที่จะต้องใช้ คุณหวังรู้สึกปวดใจอย่างมาก

คุณหวังคำนวณว่ารายได้จากการขายแตงโมในช่วง 2 เดือนที่ผ่านมา บวกกับการขายหมูอีก 1 ตัว น่าจะเพียงพอสำหรับค่าเล่าเรียนของ หวัง ลี่ อย่างกระท่อนกระแท่น ส่วนเงินที่จะใช้จัดงานเลี้ยง เขาตั้งใจว่าจะเลื่อนวันออกไปให้นานที่สุด

แต่วันนี้เขาเผลอบอกผู้ใหญ่บ้านว่าจะใช้เวลาคิด 2 วันไปแล้ว จึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องจัดงาน แม้จะรู้สึกหนักใจ คุณหวังกัดฟันนำเงินก้อนนั้นมาใช้จัดงานเลี้ยง พร้อมกับบอกตัวเองว่าจะหาวิธีอื่นเพื่อหาเงินค่าเล่าเรียนให้ลูกสาวต่อไป

เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่ หวัง ชุ่นเหยียน นั่งสูบบุหรี่อยู่หน้าประตูบ้าน กลุ่มคนหนุ่มสาวในหมู่บ้านเดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้ม และบอกว่าพวกเขาต้องการช่วยเตรียมงานเลี้ยง คุณหวังแทบสำลักเมื่อได้ยินเช่นนั้น หลังจากคิดอยู่สักพัก

เขาค่อย ๆ หยิบห่อผ้าขนาดเล็กออกมาจากกระเป๋า เปิดออกอย่างระมัดระวัง และนับเงินที่เขาหามาได้จากการขายแตงโมตลอดช่วงที่ผ่านมา จากนั้นเขามอบเงินทั้งหมด 5,000 หยวน (ประมาณ 23,000 บาท) ให้กับผู้ที่รับผิดชอบการทำอาหารและกลุ่มคนหนุ่มสาว ก่อนจากไปคนที่รับผิดชอบยังแนะนำให้เขาไปเก็บผักป่าบนภูเขามาใช้เพื่อลดค่าใช้จ่ายอีกด้วย

ไม่นานหลังจากนั้น ผู้ที่รับผิดชอบทำอาหารและคนหนุ่มสาวก็กลับมา พร้อมถุงมากมายในมือ พวกเขาบอกกับคุณหวังว่าพวกเขาใช้เงินไปเพียง 3,000 หยวน (ประมาณ 14,000 บาท) เท่านั้น โดยเจ้าของร้านขายวัตถุดิบยินดีขายของในราคาทุนเมื่อทราบว่าซื้อเพื่อจัดงานฉลองสอบติดมหาวิทยาลัย หลังจากนั้น พวกเขาก็เรียกชาวบ้านคนอื่น ๆ มาช่วยกันเริ่มทำอาหาร

ตอนเที่ยงชาวบ้านทยอยมาร่วมงานทีละคน แต่สิ่งที่ทำให้หวัง ชุ่นเหยียน รู้สึกไม่พอใจคือพวกเขาทั้งหมดมามือเปล่า เขาคิดว่าในโอกาสพิเศษเช่นนี้ ควรจะมีของติดมือมาด้วย แต่กลับไม่เป็นเช่นนั้น ถึงอย่างไรเขาก็ยังต้องต้อนรับแขกด้วยรอยยิ้ม แม้ในใจจะรู้สึกหงุดหงิดก็ตาม

เมื่อทุกคนมาถึงพร้อมหน้า งานเลี้ยงก็เริ่มขึ้น บรรยากาศเต็มไปด้วยความสนุกสนาน เสียงหัวเราะและบทสนทนาอย่างมีชีวิตชีวา มีเพียงคุณหวังที่นั่งเงียบอยู่มุมหนึ่ง จิบเหล้าขาวอย่างเงียบ ๆ บางครั้งก็พยักหน้าเล็กน้อยเมื่อมีคนมาทักทาย

จนกระทั่งใกล้จะจบงาน เรื่องที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ผู้ใหญ่บ้านลุกขึ้นยืนและขอให้ทุกคนเงียบ เขาพูดว่า “ครอบครัวคุณหวังเพิ่งมีลูกสาวสอบติดมหาวิทยาลัย นี่ไม่ใช่แค่ความยินดีของครอบครัวเขา แต่ยังเป็นความภาคภูมิใจของทั้งหมู่บ้าน หวังว่าเยาวชนในหมู่บ้านเราจะเรียนรู้จากหวังลี่”

หลังจากผู้ใหญ่บ้านพูดจบ เสียงปรบมือดังกึกก้อง ผู้ใหญ่บ้านกระแอมเล็กน้อยก่อนพูดต่อ “แต่ทุกคนก็รู้ว่าครอบครัวของคุณหวังลำบาก พวกเราอยู่หมู่บ้านเดียวกัน ก็ต้องช่วยเหลือกัน หลายคนที่รู้ว่าหวังลี่สอบติดมหาวิทยาลัย จึงฝากความช่วยเหลือมาถึงครอบครัวคุณหวัง นี่คือเงินจำนวน 30,000 หยวน (ประมาณ 140,000 บาท) ที่ทุกคนร่วมใจกันสมทบ หวังว่าคุณหวังจะไม่ปฏิเสธ”

หวัง ชุ่นเหยียน รับซองแดงที่หนักอึ้งด้วยมือที่สั่นเทา เขาไม่รู้จะพูดอะไร ได้แต่หลั่งน้ำตาไม่หยุด ขณะเงยหน้ามองท้องฟ้า เขาเห็นฝูงนกบินอย่างร่าเริง เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าเบื้องหลังท่าทางเรียบง่ายของชาวบ้านที่คุ้นเคยเหล่านั้น จะมีจิตใจที่อบอุ่นและเปี่ยมด้วยความเมตตาเช่นนี้

ด้วยเงินจำนวนนี้ ลูกสาวของเขา หวัง ลี่ จะได้เข้าเรียนมหาวิทยาลัยอย่างราบรื่น ด้วยเงินจำนวนนี้ เธอจะมีโอกาสเปลี่ยนแปลงชะตาชีวิตของตนเอง และเขามั่นใจว่าในอนาคต เมื่อเธอประสบความสำเร็จ เธอจะกลับมาตอบแทนหมู่บ้านแห่งนี้อย่างแน่นอน