FootNote:อาวุธลับ ชัชชาติ สิทธิพันธุ์ กำลังหนุน จาก “มวลชน”

ท่าทีของกรุงเทพมหานครเมื่อถูกปฏิเสธมิให้ฉายหนังเรื่อง “คู่กรรม” ณ สถานีรถไฟหัวลำโพง ไม่ว่าจะมาจากผู้ว่าฯ ไม่ว่าจะมาจากรองผู้ว่าฯกทม.เป็นท่าทีที่นุ่มนวล

1 ยอมรับในความไม่สมบูรณ์ของการกำหนดโปรแกรม 1 สำแดงความพร้อมอย่างเต็มเปี่ยมที่จะไม่ขัดขืน โต้แย้ง

นี่เป็นท่าทีเดียวกันกับเมื่อประสบเข้ากับบางคำพูดอันออกมาจากนายกรัฐมนตรี ประสานเข้ากับรัฐมนตรีบางคนจากพรรคพลังประชารัฐ

นั่นก็คือไม่ต่อล้อต่อเถียง นั่นก็คือไม่มีการล้วงและลงลึกไปในรายละเอียด ตรงกันข้ามพยายามจำกัดและกำหนดกรอบแห่ง ความเห็นต่างและหาทางยุติเรื่องมิให้บานปลาย

เป็นการออกมาแถลงด้วยความเป็นปกติ ไม่ว่าสีหน้าท่าทาง ไม่ว่าน้ำเสียง ไม่ปรากฏความหงุดหงิด ไม่พอใจ ตรงกันข้ามดำรงความยิ้มแย้มเอาไว้ได้ครบถ้วน

ปัญหาจึงมิได้อยู่ที่กรุงเทพมหานคร หากแต่ความหงุดหงิดบังเกิดขึ้นในหมู่มวลชน อันเป็นแฟนคลับมากกว่า

และนั่นทำให้ “บางคน” ในกระทรวงคมนาคมตกเป็น “เป้า”

ใครที่เคยอ่านนวนิยายเรื่อง “แผ่นดินนี้เราจอง” อัน เทศภักดิ์ นิยมเหตุ แปลมา จะมีความเข้าใจและตระหนักในพลานุภาพของความซื่อได้ว่า ส่งแรงสะเทือนมากเพียงใด

ถามว่าคำถามถึงอนาคตของ นายชัชชาติ สิทธิพันธุ์ เหมาะที่ จะเป็น “นายกรัฐมนตรี” เกิดขึ้นได้อย่างไร

เป็นเพราะความต้องการของ นายชัชชาติ สิทธิพันธุ์ หรือ

หากดูจากแต่ละถ้อยคำของ นายชัชชาติ สิทธิพันธุ์ ตั้งแต่ก่อนได้รับเลือกเป็น “ผู้ว่าฯกทม.” ไม่เคยบ่งบอกในความต้องการแม้จะอยู่ในสถานะ “แคนดิเดต” ของพรรคเพื่อไทย

ทุกครั้งที่มีเสียงร้องตะโกน “อยากให้เป็นนายกรัฐมนตรี” ก็จะได้รับคำทักท้วงอย่างนิ่มนวล ด้านหนึ่งบอกถึงอำนาจที่แตกต่าง

ด้านหนึ่ง ยืนยันในความเป็นจริงที่ดำรงอยู่ปัจจุบันของตน

สังคมเชื่อในความจริงใจของ นายชัชชาติ สิทธิพันธุ์ บนพื้นฐานของแนวทาง “ทำงาน ทำงาน ทำงาน” ว่าดำเนินไปในสถานะแห่งความเป็น “ผู้ว่าฯกทม.”

ไม่ว่าอยู่กับ “คนกวาดขยะ” ไม่ว่าอยู่กับ “กรุงเทพกลางแปลง”

จึงเมื่อประสบกับคำถากถาง ประสบกับปัญหาและอุปสรรค จึงเป็นภาระของประชาชนอันเป็น “มวลชน” ที่ออกมาปกป้อง

ออกมาทำความเข้าใจและส่งเสียงผลักดัน คุ้มครอง