เป็นเวลาหนึ่งทศวรรษแล้วที่ความโศกเศร้าและการเยียวยาจิตใจดำเนินไปพร้อมๆ กันความรู้สึกซาบซึ้งใจของเราเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนเทียบเท่ากับความสูญเสีย

พวกเราต่างค้นพบหนทางในการปลอบโยนจิตใจของตัวเอง แต่เราก็ได้มารวมกันเป็นหนึ่งเดียวด้วยความรักอันสวยงามที่มีให้กับ Steve และสิ่งที่เขาได้สอนเรา

ในบรรดาพรสวรรค์ทั้งหมดของ Steve หนึ่งในนั้นคือพลังในการเป็นครูที่มีความอดทน เขาสอนให้เราเปิดรับความสวยงามของโลก สอนให้รู้จักสงสัยกับไอเดียใหม่ๆ สอนให้มองไปในสิ่งที่อยู่ข้างหน้า และที่สำคัญที่สุดคือสอนให้เราอ่อนน้อมถ่อมตนราวกับเพิ่งเริ่มต้นใหม่เสมอ

มีหลายสิ่งหลายอย่างที่เรายังคงมองผ่านสายตาของเขาแต่เขาก็ได้สอนให้เราใช้สายตาของตัวเองด้วย เขามอบเครื่องมือในการใช้ชีวิตให้กับเรา และมันก็ตอบโจทย์เรามากๆ

หนึ่งในการปลอบใจที่ดีที่สุดของเราคือการเชื่อมโยง Steve เข้ากับความงดงามต่างๆอย่างภาพของสิ่งที่สวยงาม เช่นเนินเขาที่ปกคลุมไปด้วยต้นไม้หรือสิ่งของบางอย่างที่ทำขึ้นมาอย่างประณีต ชวนให้เรานึกถึงจิตวิญญาณของเขาเพราะแม้แต่ในหลายๆ ปีแห่งความทุกข์ทนนั้น เขากลับไม่เคยหมดศรัทธาในความงดงามของการมีชีวิตอยู่เลย

ภาพความทรงจำคงไม่อาจบอกเล่าสิ่งที่อยู่ในใจเราได้ทั้งหมด พวกเราคิดถึงเขาสุดหัวใจเรารู้สึกโชคดีมากที่มีเขาเป็นทั้งสามีและพ่อ