วันที่ 25 ส.ค. 2567 กลายเป็นเรื่องราวที่น่าสะเทือนใจ และอาจจะเป็นเรื่องราวที่เป็นท่าหอนให้กับใครหลายหลายคนได้เช่นกัน สำหรับเรื่องราวนี้ได้มีผู้ใช้งาน Facebook ท่าน ได้มีการโพสต์ข้อความโดยระบุว่า “เตือนตัวเองทุกๆปี ภรรยาของผมเสียชีวิต ปอดติดเชื้อรุนแรง”

วันศุกร์ ที่ 23 สิงหาคม 2567 ในวัย 35 ปี เวลา 17:00 น. อยากให้ทุกคนอ่านให้จบครับ (โรงพยาบาลแห่งหนึ่งใน จ. ยะลา)ช่วยกันแชร์โพสนี้ให้คนชาวยะลาได้รับรู้ทั่วด้วยนะครับ เคยแต่เห็นข่าวที่ผ่านๆหลายๆเคสของผู้ป่วยอื่นเกียวกับ
รพ. ไม่เคยคิดเลยสักวันนึ่งจะมาเจอกับครอบครัวของผม (ภรรยาที่รัก) ทำใจไม่ได้เลยการจากลาที่เร็วมาก

เมื่อวันที่ 22 สิงหาคม 2567 เวลา 10โมงเช้ากว่าๆ(ภรรยา)ผมมีไข้ และ มีอาการเจ็บหน้าอก แสบหน้าอก และ ไอรุนแรงอาการหนักตั้งแต่อยู่บ้าน ต่อมาผมได้พา(ภรรยา)ผมไป รพ. (ภรรยาผม) อาการหนักมาก พอไปถึงพยาบาลต้อนรับกลับให้รอคิวทั้งๆที่เคสอย่าง(ภรรยาผม) หนักมากคงรอคิวไม่ได้แล้วแต่กลับให้รอคิวเกือบๆ1ช.ม หน้าห้องฉุกเฉิน แต่พอพยาบาลเข็นเข้าไปข้างใน กลับปล่อยให้นอนเจ็บปวดบนเตียงตั้งนานในห้องฉุกเฉิน จริงๆแล้วอาการที่ (ภรรยาผม)มันไม่ควรรอแล้ว ต้องรีบเช็คอาการด่วน และ ให้แอดมิดทันทีเพือเช็คดูอาการอย่างละเอียด ให้อยู่ในความดูแลของหมอ

• นาทีชีวิต! ชายหนุ่มเกือบไม่รอด เป็นลมล้มกลางสวน หลังวิ่งออกำลังกาย

• เด็กเอนสาว ร้อง! ถูกลูกค้าเมาชกเบ้าตา กระทืบซ้ำ อ้างรู้จักคนใหญ่คนโต

• เปิดรายชื่อ 3 คนงาน ที่สูญหายจากเหตุ อุโมงค์รถไฟความเร็วสูงถล่ม

แต่แล้วกลับฉีดยาแก้ปวดให้เฉยๆแล้วให้ไปรับยา ให้กลับบ้าน ผมงงมาก ทั้งๆที่อาการหนักขนาดนี้ กลับปล่อยให้คนป่วยกลับ แต่พอกลับมาถึงบ้าน อาการก็ยิ่งหนักขึ้นเรื่อยๆไม่ดีขึ้นเลย ในวันเดียวกันที่กลับจาก รพ. เวลาเกือบๆบ่าย2 ของวัน พอตกเย็นอาการเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ เลยพาไป รพ.อำเภอ กรงปีนัง ดูแลดีมากใกล้ชิดที่สุด

ทำไมผมพาไป รพ.อำเภอ กรงปีนัง เพราะถ้าพาไปรพ.นั้น เขาก็ให้กลับอยู่ดี แต่มาถึง รพ กรงปีนัง พยาบาลกลับบอก อาการขนาดนี้ รพ.นั้น เขาปล่อยให้คนป่วยกลับได้ยังไง ทันทีนั้น ทาง รพ. กรงปีนัง ทำเรื่องส่งตัวไป รพ.ทันทีในเช้าวันที่ 23 สิงหาคม 2567 สิ่งที่ไม่อยากให้เกิดขึ้น มันก็เกิดขึ้น มันไม่ทันแล้ว มันสายไปแล้ว อาการ(ภรรยาผม)โคม่า จนมันสายไปเกินรักษาแล้ว เพราะความความสะเพร่าของบุคลากรของ รพ.แห่งหนึ่งในจ.ยะลา จนทำให้(ภรรยาเสียชีวิต) ในวันที่ 23 สิงหาคม 2567 เวลา 17:00 น. (วันศุกร์) และในขณะตอนรอรับ ศพ (ภรรยาผม) ทำไหมพวกคุณต้องส่งตัวแทนของ รพ. มาไกลเกลี่ยกับผมด้วย มันสายไปแล้ว ต้องพาไปรอบแรก ทำไหม ไม่เช็คอาการดีๆ

พวกคุณรู้ไหม รพ.นี้ (ภรรยาผมเขามีลูกๆอีกหลายคนที่เขาต้องต้องการ คนที่1 (กะลง) คนที่2 (จิ) และสงสารสุดๆ คนที่ 3 (แบฟาคิม) ยอยังเล็กอยู่ ป.1 คนที่ 4 สุดท้อง (อลิน) อนุบาล1 พวกคุนใจดำอำมหิตเหลือเกินผมจะใช้ชีวิตยังไงคู่ชีวิตที่สู้ด้วยกันมาจากไปไม่มีวันกลับ กระผม จะดำเนินการ กับโรงพยาบาลแห่งนี้ ให้ถึงที่สุดความสามารถที่จะทำได้ เป็นกำลังใจให้ผมด้วยครับ