สาวนอนผวาทุกคืนตลอด 2 ปี คนข้างบ้านคุกคาม-ปาระเบิดใส่จนเป็นข่าวใหญ่ แต่บำบัดจบคอร์สก็ออกมาก่อเหตุซ้ำ เห็นซากผลงานแล้วอึ้ง

ผู้ใช้เฟซบุ๊ก GoOpgiip Kanokwan Geawjit ซึ่งประสบปัญหาเพื่อนบ้านคุกคาม สร้างความเดือดร้อนให้มาตั้งแต่ปี 2564 มีการแจ้งความไว้หลายครั้งแต่ผู้ก่อเหตุซึ่งตอนนั้นยังเป็นเยาวชนก็ไม่ถูกลงโทษ เพียงแต่ส่งไปบำบัดอาการทางจิตจากการเสพยา และกลับมาก่อเหตุซ้ำซาก มีการข่มขู่ ขู่ฆ่าทั้งครอบครัว โดยเรื่องราวทั้งหมดมีดังนี้

แค่เสียงดังตู้มมมมม! ในเวลากลางดึก เราได้ยินก็ยังนึกกลัว ว่าจะเกิดเหตุการณ์อะไรที่มันไม่ดี หรือมีเรื่องอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นไหมนะ…

แต่ในทุกๆวัน เวลา ตี 1 ถึง ตี 3 ที่บ้านของเราจะมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นตลอด… จะมีเสียงที่ดังมากๆ เกิดขึ้น นอนอยู่ก็สะดุ้งตื่น ขนาดเราเป็นผู้ใหญ่ยังกลัว ไม่ต้องคิดไปถึงเด็กเลยว่าจะต้องอยู่ในอาการช็อกขนาดไหน และเป็นแบบนี้ประจำ ทุกวัน ไม่ก็วันเว้นวัน เวลาเดิมๆ นี่ก็อดทนมาตลอดจนมันถึงจุดที่ทนไม่ไหวแล้ว เพราะทำไมต้องทน บ้านก็บ้านเรา

วันหนึ่งเกิดเหตุการณ์ลักษณะเช่นเดียวกันนี้แต่เป็นช่วงตอนหัวค่ำ และเริ่มบ่อยขึ้น วันต่อมาเราเลยตัดสินใจออกไปดูข้างบ้านที่ปิดตายเลยเพราะมันติดกับข้างบ้าน พบ ดัมเบลขนาดใหญ่ เศษบุหรี่ที่สูบแล้ว ขวดแก้ว อิฐ ไม้ ฯลฯ เต็มไปหมด และนี่คือสาเหตุของเสียงดังที่เกิดขึ้นทุกคืน ของพวกนี้ไม่ใช่ของของเราเลยแม้แต่ชิ้นเดียว หินก้อนเดียวก็ไม่ใช่ บ้านได้รับความเสียหาย และที่แย่ไปกว่านั้น สภาพจิตใจของทุกคนในบ้านคือย่ำแย่มาก

ผลพวงเกิดมาจากที่ผ่านมา… เคยมีเทวดาปีนเข้ามาในบ้านเรา จากนั้นเทวดาก็โยนระเบิดปิงปองเข้ามาในบ้าน จนเป็นเรื่องราวใหญ่โต ออกข่าวครึกโครม ผู้หลักผู้ใหญ่ก็มากันให้ควัก และในตอนนั้นทางผู้มีส่วนเกี่ยวข้องก็ได้มาช่วยเหลือและรับเทวดาไปรับการบำบัด จนเทวดาจบคอร์สบำบัดตามกระบวนการ แต่อยู่ๆไปเทวดาก็ยังคงมีพฤติกรรมแบบนี้เสมอมาหลังจากที่ออกมาแล้ว

เราไปสถานีตำรวจบ่อยมาก เฉลี่ยเดือนละ 2 ครั้งได้ ซึ่งมันผิดปกติมากๆ สำหรับคนธรรมดาทั่วไปที่ต้องไปสถานีตำรวจบ่อยขนาดนี้ นอกจากมีพฤติกรรมแบบนี้แล้ว ก็ยังมีการข่มขู่ ขู่ฆ่า ทั้งครอบครัว ที่โดนหนักๆเลย จะเป็นคุณแม่ของเรา ที่โดนข่มขู่ฆ่าโดยตลอด แม้กระทั่งตัวเราเองที่ขับรถออกไปนอกบ้าน ก็เคยถูกขับรถตาม บ้านของเราไม่สามารถออกมานั่งเล่นหน้าบ้านเหมือนบ้านหลังอื่นๆได้ เด็กๆ ต้องอยู่ในบ้านตลอดเวลา

ท้ายที่สุดแล้ว…เราก็ได้แต่ถามตัวเองวนไปวนมาว่าทำได้แค่นี้เองหรอ จะไม่มีใครมาลงพื้นที่มาดูจริงๆหรอ นี่มันสุดๆของที่สุดแล้วจริงๆนะ ถึงได้ออกมาพูดอีกครั้ง ถ้าเทวดามีอาการทางจิตจริง และมีพฤติกรรมแบบนี้ เขาสามารถอาศัยอยู่ร่วมกับคนทั่วไปได้จริงๆหรือไม่ แล้วถ้าเกิดเหตุการณ์ที่มันรุนแรงไปมากกว่านี้ ใครจะเป็นคนรับผิดชอบเขาเป็นใคร เขามีสิทธิ์อะไรมาทำแบบนี้กับเราและครอบครัวของเราเขามีสิทธิ์อะไรมาทำลายทรัพย์สินของคนอื่น

พวกเราจะรอนะคะ…รอคนที่สามารถจัดการปัญหานี้ให้เราได้จริงๆ มาช่วยเหลือพวกเราหน่อยนะคะ “บ้าน” ควรเป็นสถานที่อยู่แล้วปลอดภัย อยู่แล้วสบายใจคะ เคยขอความช่วยเหลือกับทางผู้ใหญ่ในอำเภอเหมือนกันนะคะ แต่ก็ได้รับการตอบกลับว่า มันบ่แมนเรื่องของผมแหมครับ แปลว่า มันไม่ใช่เรื่องของผม ไม่เป็นไรค่ะ เราจะหาทางแก้ไขเอง หนองหานเมืองน่าอยู่

ย้อนไปจุดเริ่มต้นเมื่อเกือบ 3 ปีก่อน

เหตุการณ์เริ่มต้นเมื่อปีที่แล้ววันที่ 19 กันยายน 64 เวลาประมาณตี 4 กว่าๆ ระหว่างทุกคนในบ้านกำลังนอนหลับพักผ่อนอยู่นั้น มีเสียงดังโครม! เกิดขึ้นและตามด้วยเสียงทุบหน้าต่างและกำแพงบ้านอย่างแรง พร้อมทั้งเสียงร้องดังว่า..“ ช่วยผมแหน่ครับ มันสิฆ่าผม มีคนสิฆ่าผม!” ย้ำๆแบบนี้ประมาณ 5 นาที และเสียงคนวิ่งวนบนหลังคาบ้านไปมา โทร.แจ้งตำรวจมาจับแล้วพบว่าผู้ก่อเหตุคือ “ลูกชายคนข้างบ้าน” โดยหลังคาบ้านได้รับความเสียหาย แต่แม่ผู้ก่อเหตุพูดเพียงแค่ว่า “ซ่อมเอาเด้อ บ่มีเงินดอก” ปราศจากคำขอโทษหรือความรับผิดชอบใด

เวลาผ่านมาประมาณ 1 ปี หลังจากเหตุการณ์วันนั้น กลางดึกคืนวันที่ 6 ตุลาคม 65 มีเสียงดังโครม ที่หลังคาอีกครั้ง ตื่นเช้ามาพบว่า มีขวดเบียร์อยู่บนหลังคาบ้านของเรา เป็นฝีมือคนเดิม เจ้าของบ้านก็ได้ไปที่ สน.ลงบันทึกประจำวันไว้ ต่อมาไม่กี่วัน กลางดึกคืนวันที่ 10 ตุลาคม 65 เวลา ตี 2 ไปจนถึง ตี 3 มีเสียงระเบิดปิงปอง ดังติดต่อกัน เกือบๆ 10 ครั้งในบ้าน และทุกคนก็ตื่นกันหมดเหมือนเดิม และได้รีบโทรแจ้งตำรวจที่ สน.ใกล้บ้าน แต่สุดท้ายตำรวจก็ไม่มา และได้เกิดเหตุการณ์แบบนี้อีกครั้งเวลา ประมาณ 20.30-21.00 ของวันเดียวกัน เนื่องจากยังไม่ดึกมาก ที่บ้านยังไม่มีใครนอน และได้เห็นว่าใครเป็นผู้ก่อเหตุเลยรีบโทรแจ้ง 191 และไม่นานตำรวจก็มา และได้ไปว่ากล่าวตักเตือนผู้ก่อนเหตุที่หน้าบ้านผู้ก่อเหตุให้  และหลังจากตำรวจกลับไป ก็แถมมาอีก 2 นัดก่อนนอนในคืนนั้น และเช้าวันต่อมา คุณแม่ก็ได้ไปแจ้งความที่สน.ใกล้บ้านและลงบันทึกประจำวันอีกครั้ง

วันที่ 18 ตุลาคม 65 เวลา 20.30 เด็กคนเดิมได้เดินมาที่บ้านถามหาสามี และแม่เจ้าของบ้าน ว่าอยู่บ้านไหม โดยมีอาการลนๆ แปลกๆ แม่อยู่หน้าบ้านพอดี เลยถามว่ามีอะไร มาถามหาทำไม มีธุระอะไรกลางคืนแบบนี้.. เด็กผู้ชายตอบมาแค่ว่า จะมาขอโทษ ที่โยนระเบิดปิงปองเข้าบ้านในวันนั้น แม้จะไล่ไปไม่ให้มายุ่งเกี่ยว เด็กข้างบ้านก็กลับมาอีกหลายครั้ง หนักสุดคือเปิดรั้วเข้ามาในบ้านกลางวันแสกๆ และเดินวนไปมา พร้อมทั้งเรียกหาเจ้าของบ้าน ที่ไม่กล้าออกมาเพราะความกลัว และกำลังท้องแก่ใกล้คลอด เหตุเกิดที่ อำเภอหนองหาน จังหวัดอุดรธานี

ภายหลังเรื่องกลายเป็นกระแสในโซเชียล ผู้ก่อเหตุได้ถูกตำรวจจับตัวไปเมื่อวันที่ 07 พ.ย. 65 เวลา 07.30 ข้อหาบุกรุกและเสพยาเสพติดให้โทษประเภท 1 (ยาบ้า) มีการตรวจปัสสาวะ และผลตรวจออกมาว่า ปัสสาวะมีสารเสพติด และหลังจากนั้นได้ถูกส่งตัวไปที่ศาลเยาวชนในวันที่ 8 พ.ย.65 ขณะนี้ผู้ก่อเหตุได้รับการประกันตัวออกมาแล้ว เนื่องจากเป็นเยาวชน อายุ 17 ปี  และขณะนี้ผู้ก่อเหตุกลับมาอยู่ข้างบ้านเหมือนเดิมและยังคงมีพฤติกรรมคุกคามและสร้างความหวาดกลัวให้กับเจ้าของบ้านและคนในครอบครัวมาจนถึงปัจจุบัน