ศาลรัฐธรรมนูญจะวินิจฉัยร่าง พ.ร.ป.เลือกตั้งอย่างไร หลายคนกังวลใจ

บางรายเกรงว่า ศาลจะคว่ำสูตรหาร 100 ให้กลับไปใช้สูตรหาร 500 เพราะเอา Jigsaw มาต่อกัน ประยุทธ์จะแยกไปรวมไทยสร้างชาติ ประวิตรยังอยู่พลังประชารัฐ ทั้งสองพรรคเล็กลง ใช้สูตรหาร 100 เสียเปรียบเพื่อไทย

บางคนจินตนาการไกลกว่านั้น เราอาจไม่ได้เลือกตั้ง เพราะไม่มีกฎหมายเลือกตั้ง ศาลตีตก สูตรหาร 100 ขัดรัฐธรรมนูญ แต่พอสภาแก้กลับไปใช้สูตรหาร 500 ศาล ก็อาจจะบอกว่า ขัดรัฐธรรมนูญฉบับแก้ไขใหม่อีกเหมือนกัน

ตีความไปตีความมา ระหว่างศาลกับวิษณุ ชาวบ้านฟังทางโน้นทีทางนี้ที สภาหมดอายุพอดี แก้กฎหมายไม่ทัน ออกพระราชกำหนดก็จะโดนทักท้วงว่าทำไม่ได้ เพราะเป็นพระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญ ไม่ใช่กฎหมายธรรมดา

เอาไงดีล่ะ คงต้องแก้รัฐธรรมนูญ เรียกร้องกันดีนัก ตั้ง ส.ส.ร.มาร่างเสียเลย ในโอกาสนี้รัฐบาลก็อยู่ไปพลางๆ 250 ส.ว.ก็ต่ออายุไปพลางๆ สัก 2-3 ปี แก้รัฐธรรมนูญให้เป็นประชาธิปไตย เลิกข้อห้าม นายกฯ 8 ปี

ทำไงดีล่ะ ประชาชนไม่เชื่อว่าประเทศนี้ปกครองด้วยกฎหมาย แต่เชื่อว่ามีอภินิหารทางกฎหมาย เชื่อเป็นตุเป็นตะว่าจะตีความกฎหมายเลือกตั้งจนทำให้ไม่มีเลือกตั้ง

จะเอายังไงกับประเทศที่ผู้ตรวจการแผ่นดินยื่นศาลรัฐธรรมนูญล้มเลือกตั้งมาแล้ว 2 ครั้ง ตั้งคูหาหันก้นออกก็ทำให้เลือกตั้งเป็นโมฆะ ม็อบนกหวีดขัดขวาง ไม่สามารถเลือกตั้งพร้อมกันวันเดียวทั่วราชอาณาจักร แทนที่จะเป็นความผิดของม็อบ กลายเป็นความผิดของการเลือกตั้ง

จะเอายังไงกับประเทศที่ม็อบราษฎรเคลื่อนขบวนโดยสงบ กลับถูกยิงกระสุนยางตาบอด พอเผาพริกเผาเกลือสาปแช่งเชิงสัญลักษณ์ เอาถาดไปวางบนฝากระโปรงรถตำรวจ ตำรวจกลับหาว่าจะวางเพลิงเผารถ ไล่ตียิงกระสุนยางอีกรอบ

ประเทศนี้ไม่ได้ปกครองด้วยกฎหมาย แต่ปกครองด้วยผู้มีอำนาจตีความและบังคับใช้กฎหมาย ซึ่งใช้อภินิหารพันลึกอย่างไรก็ได้ ประชาชนจึงไม่เชื่อว่ากฎหมายมีเหตุผล บังคับใช้อย่างเที่ยงตรงเท่าเทียม แต่เลือกปฏิบัติได้

ประเทศนี้จึงเกิดกรณีสั่งซื้อหุ้น 4.5 พันล้าน ไม่มีไม่หนีไม่จ่าย แต่จะให้โบรกเกอร์จ่ายตังค์เจ้าของหุ้น

สุดท้ายอาจไม่มีอะไรในกอไผ่ ศาลรัฐธรรมนูญ 9-0 อาจผ่านกฎหมายเลือกตั้ง แต่ประชาชนยังไม่เชื่ออยู่ดีว่าจะมีเลือกตั้งอย่างราบรื่น พรรคที่ชนะจะได้เป็นรัฐบาลตามครรลองประชาธิปไตย

เพราะยังไงๆ ก็มี 250 ส.ว. มี ส.ส.แค่ 125 คนก็ได้เป็นนายกฯ แต่ 250 ส.ว.อยู่ได้อีกแค่ 1 ปี ประยุทธ์ 2 ปี ยังไงๆ ต้องแก้รัฐธรรมนูญ โดยสวมรอยข้อเรียกร้องฝ่ายประชาธิปไตย

เป็นเรื่องดีที่ได้เห็นประยุทธ์ถอดสูทใส่เสื้อเชิ้ตลุยหาเสียง ตั้งพรรครวมไทยรวมชาติอะไรก็แล้วแต่ โดยหวังจะเอาชนะกันตรงๆ ในสนามเลือกตั้ง เชื่อคะแนนนิยมที่ทำมาแปดปี เชื่อในอุดมการณ์อนุรักษนิยมว่าประชาชนจะเลือก “คนดีย์”

แต่คนไม่เชื่ออย่างนั้นสิ มีแต่เชื่อว่าจะอาศัย 250 ส.ว. เป็นนายกฯ แล้วอาศัยช่วงเวลาที่เหลือ 1 ปีแก้รัฐธรรมนูญ เพื่อหาวิธีอยู่ต่อ เช่นรื้อระบบเลือกตั้ง ส.ว. ตามรัฐธรรมนูญมีชัย ที่ให้สมัครเข้ามาสรรหากันเอง ซึ่งทุกฝ่ายก็วิพากษ์วิจารณ์ เป็นวิธีการไม่เข้าท่า บล็อกโหวตกันได้ น้องภรรยาเสี่ยเฮ้งยังได้เข้ามาเป็น ส.ว.ในฐานะลูกจ้าง ฯลฯ อย่ากระนั้นเลย กลับไปใช้วิธีแต่งตั้งดีกว่า

อาจจะจินตนาการไกล แต่สิ่งที่เราไม่เชื่อไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเยอะแล้ว “ปาฏิหาริย์ทางกฎหมาย”

เลือกตั้ง 62 ฝ่ายค้านน่าจะได้ ส.ส.มากกว่ารัฐบาล แต่พอใช้สูตรคำนวณ กรธ. กลับกลายเป็นน้อยกว่า ทีแรกก็ยังคู่คี่สูสีกัน กลับโดนยุบพรรคอนาคตใหม่ เพราะหัวหน้าพรรคให้ยืมเงิน ถูกตีความเป็นเงินผิดกฎหมาย ราวกับเป็นเงินที่ได้จากบ่อนซ่องยาเสพติด แต่มาเฟียจีนบริจาคพรรคไม่เป็นไร

ฉะนั้นอย่าหวังอะไรมากกับการเลือกตั้ง แม้ต้องหวังชัยชนะจากมติประชาชน แต่ผลที่ออกมาอาจถูกบิดเบือนอย่างไรก็ได้ ภายใต้อำนาจที่ไม่แยแสประชาชน ฝ่ายประชาธิปไตยก็ไม่มีทางเลือกอื่น ไม่มีปืนไม่มีกฎหมาย มีแต่ต้องเอาชนะใจคน

ประเทศนี้เปลี่ยนยาก แต่เปลี่ยนเมื่อไหร่ถอนรากถอนโคน