“ไม่เลือกเราเขามาแน่” สุเทพ เทือกสุบรรณ ปลุกกระแสโหวตยุทธศาสตร์ “ต้านระบอบทักษิณ” ต้องเลือกสกลธี

ดร.เสรี วงษ์มณฑา โพสต์ว่า “ถึงเวลาที่สลิ่มต้องตัดสิน Strategic Vote แล้วนะคะ 3, 4, 6, 7 รวมใจกันเลือกเบอร์เดียว… อย่าดื้อดึงดันที่จะเลือกคนที่เราชอบให้เสียงแตกแล้วให้เขาชนะ”

พล.ท.นันทเดช เมฆสวัสดิ์ ก็พูดคล้าย ดร.เสรี ต้องเทเสียงให้คนใดคนหนึ่ง แต่ทั้งคู่ไม่ระบุต้องเลือกใคร ไม่เหมือนลุงกำนัน ดันก้นสกลธีหนึ่งเดียวเท่านั้น ไม่เกรงใจอัศวิน รสนา สุชัชวีร์ ปชป. กันบ้างเลย

แต่ปรากฏว่าเสียงแตก สนธิ ลิ้มฯ มหาจำลอง ไม่เอาด้วย ประกาศหนุนรสนา หมอวรงค์ก็ปลุกรักชาติศาสน์กษัตริย์ต้องเลือกอัศวิน เพจ “เชียร์ลุงตู่มาอยู่กลุ่มนี้” ก็ชี้แนะเลือกอัศวินล้มแลนด์สไลด์ เพราะต้องใช้คนที่ผลโพลใกล้เคียงที่สุด (โพลนิด้าล่าสุด ชัชชาติ 45.13% อัศวิน 11.37% ใกล้เคียงที่สุดแล้ว)

“ไม่เลือกเราเขามาแน่” จมน้ำสำลักฝุ่นอีกกี่ชาติไม่เป็นไรขอเพียงระบอบทักษิณแพ้ก็ตีปีกสะใจ เหมือนเลือกผู้ว่าฯ ปี 56 พล.ท.นันทเดชบอกประชาชนที่ไม่เอาทักษิณโหวตให้สุขุมพันธุ์ชนะ ทั้งๆ ที่เกือบครึ่งไม่ชอบสุขุมพันธุ์

ทั้งหน่ายทั้งเบื่อยังเลือกสุขุมพันธุ์ แล้วผลงานเป็นไงล่ะ โดน คสช.ปลด พวกที่เลือกเข้าไปไม่ยักเสียดาย จุดประทัดด้วยซ้ำ

ตกลงจะเลือกผู้ว่าจากความสามารถ จากนโยบาย เข้าไปแก้ปัญหาให้คนกรุงเทพฯ หรือเลือกจากขั้วทางการเมือง จากความเกลียดชัง ไม่ได้รักไม่ได้ชอบแต่เลือกคนนี้ เพราะต้องการ“ฆ่าคนนั้น” เพราะเกลียดศัตรูทางการเมือง ต้องต่อต้านมัน

ว่าที่จริงไม่ใช่เฉพาะขั้วสลิ่ม ขั้วประชาธิปไตยก็มีพลังขับดันทางการเมืองเหมือนกัน ขั้นต้นคือต้องการแสดงพลังว่าฝ่ายค้านชนะ เสียงข้างมากในเมืองหลวงไม่เอารัฐบาล ไม่เอาพวกปิดเมืองขัดขวางเลือกตั้ง เพียงแต่ตัวบุคคลอย่างชัชชาติ ก็มีวิสัยทัศน์ ความสามารถเหมาะสม คนเห็นฝีมือตั้งแต่สมัยเป็นรัฐมนตรีคมนาคม เตรียมตัวเตรียมทีมศึกษาปัญหามายาวนาน ชาวบ้านทั่วไปที่ไม่ได้เข้มข้นทางการเมืองฝั่งใดฝั่งหนึ่ง ก็นิยมชัชชาติจนนำโด่งในโพล

เคยเขียนไว้ก่อนหน้านี้แล้วว่า พลังประชาธิปไตยต้องการให้ชัชชาติชนะ ในฐานะอดีตรัฐมนตรีผู้ผลักดันโครงการ 2 ล้านล้านสร้างอนาคตประเทศ แต่โดนวินิจฉัย “ทำถนนลูกรังให้หมดก่อน” ตามด้วยรัฐประหารสืบทอดอำนาจ ครั้นมีเลือกตั้ง ชัชชาติเป็น 1 ในแคนดิเดตนายกฯ เพื่อไทย แต่ผลเลือกตั้งก็ถูกบิดไปด้วยสูตรคำนวณ ส.ส.และอำนาจ 250 ส.ว.โหวตตู่

มันจึงเป็นพลังคุคั่ง ต้องการส่งชัชชาติถึงฝั่งฝัน ตบหน้ารัฐประหารตุลาการภิวัตน์

เพียงแต่ตัวชัชชาติ แม้ไม่ปฏิเสธพลังประชาธิปไตย ก็พยายามปรับตัวออกจากความเป็นขั้วทางการเมือง ความเป็นเพื่อไทย เสนอภาพลักษณ์คนทำงาน มุ่งมั่น เก่ง ดี ที่คนตรงกลางๆหรืออนุรักษนิยมอ่อนๆ เลือกได้

พูดง่ายๆ ว่าชัชชาติมาจากฐานประชาธิปไตย แต่ในการหาเสียงได้ลดความเข้มข้นทางการเมืองลง ลดความเป็นสัญลักษณ์ “ท้าชนอำนาจ” เข้าหาฐานเสียงวงกว้าง จนกระทั่งก้าวไกลอึดอัด ส่งวิโรจน์มา “ทวงคืนสนามหลวง” เอาที่ทหารทำสวนสาธารณะ

ทิศทางอย่างนี้ ชัชชาติถูกผิดเดี๋ยวรู้กัน แม้อาจเสียคนรุ่นใหม่ให้วิโรจน์บ้าง แต่คนเลือกอนาคตใหม่ก้าวไกล 30-40% ก็ยังเลือกชัชชาติ

ตลกร้ายคือในขณะที่อีกฝ่ายฉวยความกลัว “อุ๊งอิ๊งแลนด์สไลด์” มาต่อต้านชัชชาติ ในความเป็นจริงชัชชาติกลับถอยห่างจากเพื่อไทยมาตลอด 3 ปี แทบไม่มีปฏิสัมพันธ์ต่อกัน ซ้ำอยู่ในสภาพที่น่าขันคือ คนเลือกเพื่อไทยยังรักชัชชาติไม่แปรเปลี่ยน แต่ชัชชาติไม่จำเป็นต้องแคร์พรรคเพื่อไทย

ในขณะที่สลิ่มมองว่าทักษิณกดปุ่มบงการชัชชาติจากดูไบ ความเป็นจริง ชัชชาติต่างหากขี่คอเพื่อไทย ถือไพ่เหนือกว่ามาตลอด เพื่อไทยอยากให้ลงในนามพรรค ชัชชาติก็เฉย หิ้วถุงแกงชมเมืองไปรอบๆ เพื่อไทยอยากส่งคนของตัวเอง ก็รู้แก่ใจส่งใครชนชัชชาติก็แพ้ จำใจส่งแต่ ส.ก. ซึ่งก็ต้องพยายามเกาะชายผ้าชัชชาติแบบอ้อมๆ

ถ้าชัชชาติชนะเลือกตั้ง ก็ไม่มีพันธะกับเพื่อไทย นอกจากมีฐานมวลชนร่วมกัน เพื่อไทยสั่งไม่ได้ ขอไม่ได้ ต้องเป็นฝ่ายง้อ นี่คือความฉลาดของชัชชาติ

พูดไปก็เท่านั้น สลิ่มคงไม่ฟัง ฝังใจไปแล้วว่าชัชชาติเป็นตัวแทนระบอบทักษิณ ต้องโหวตยุทธศาสตร์คว่ำให้ได้ เพียงแต่บริบทหลายอย่างต่างจากปี 56 คือขั้วตัวเองมีหลายคนไม่รู้จะรวมศูนย์ที่ใคร ความเกลียดชังก็ไม่คุคั่งเท่าสมัยยิ่งลักษณ์เป็นนายกฯ ปลุกต้านฝ่ายค้าน ทั้งที่ชาวบ้านเบื่อรัฐบาลจะตายโหงตายห่านกันหมด

ยิ่งกว่านั้นก็ไม่รู้พลังยึดทำเนียบยึดสนามบิน เป่านกหวีดปิดเมือง บอยคอตเลือกตั้ง ขัดขวางเลือกตั้ง ยังเหลือสักเท่าไหร่

การปลุกอุดมการณ์ทางการเมืองมาใช้ในเลือกตั้งท้องถิ่น ที่จริงทำได้ อย่างพลังขับดันชัชชาติ วิโรจน์ พลังโกรธของฝ่ายประชาธิปไตย แต่ไม่ใช่พลังเกลียดขัดขวางเลือกตั้ง “ไม่เลือกเราเขามาแน่”

หวังฆ่าศัตรูแต่ก่อนอื่นต้องฆ่าพวกเดียวกันอีก 3 คนให้คะแนนแบนติดดิน ถ้าทำได้จริงแต่ยังแพ้ชัชชาติ ก็ฮากลิ้ง