แม่เลี้ยงเดี่ยวสุดงง ครูชม พ่อสอนการบ้านลูกเก่งมาก ทั้งที่สามีเสียไป 3 ปีแล้ว ก่อนลูกเฉลยว่าคือใคร ฟังคำตอบแล้วจุกอก

เว็บไซต์ phunuphapluat รายงานเรื่องราวของคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวรายหนึ่ง เธอมีลูกสาวคนหนึ่งที่กำลังเรียนอยู่ชั้น ป.1 สามีของเธอจากไปเมื่อ 3 ปีก่อน ตอนนั้นความทรงจำของลูกที่มีต่อพ่อยังคลุมเครืออยู่ แต่ลูกก็เป็นเด็กที่เข้าใจอะไรง่ายเสมอ และไม่เคยถามถึงพ่อเพื่อไม่ให้เธอเศร้า ลูกมักจะยิ้มและหัวเราะเอง เพื่อให้เราทั้งสองแม่ลูกรู้สึกว่าเรายังเข้มแข็งแม้ไม่มีพ่ออยู่ข้างๆ

หลายครั้งเธอถามลูกว่า “ลูกเสียใจไหมที่ไม่มีพ่ออยู่ด้วย?”

ลูกก็ตอบว่า “ลูกเสียใจนิดหน่อยค่ะแม่ เพราะสำหรับลูกแล้ว พ่ออยู่ข้างๆ แม่กับลูกเสมอ ลูกไม่ต้องการใครมาเป็นพ่อแทนพ่อของลูกเลยค่ะ” พูดจบลูกก็กอดตุ๊กตาหมีตัวเล็กที่พ่อเคยให้ไว้เป็นของขวัญวันเกิดก่อนที่พ่อจะจากไป ลูกมองตุ๊กตาหมีตัวนี้เป็นพ่อ และถือว่าเป็นตัวแทนของพ่อในบ้านเล็กๆ ของสองแม่ลูก

หลายครั้งเธอเคยคิดว่าจะลองเปิดใจรักใครสักคน เพื่อให้มีความอบอุ่นจากผู้ชายในบ้าน ลูกจะได้มีพ่อที่รักและดูแล แต่ก็ไม่สามารถทำเช่นนั้นได้ เพราะในใจยังคงมีความรักให้กับสามีอยู่ และอีกส่วนหนึ่งก็คือ อยากให้ลูกยอมรับพ่อคนใหม่จริงๆ ก่อนที่จะพาเขากลับมาที่บ้าน ตอนนี้ในหัวใจของลูกยังมีเพียงพ่อที่จากไปเท่านั้น

เห็นลูกมีความสุขและกระตือรือร้นพูดถึงพ่อกับเพื่อนๆ ราวกับว่าเขายังมีชีวิตอยู่ ทำให้เธอไม่ค่อยกังวลนัก เพราะคิดว่าในวันหนึ่งลูกจะโตขึ้นและค่อยๆ ยอมรับการจากไปของพ่อ และไม่พูดถึงพ่ออีกต่อไป แต่ทุกอย่างกลับเกิดขึ้นเกินกว่าที่เธอคาดคิดและควบคุมได้

กระทั่งเมื่อสุดสัปดาห์ที่แล้ว คุณแม่เลี่ยงเดี่ยวรายนี้มีนัดพบเพื่อนที่ร้านกาแฟ และบังเอิญเจอคุณครูของลูกอยู่ที่นั่น เมื่อเห็นว่าคุณครูกำลังทำงานอยู่ เธอจึงไม่กล้ารบกวน แต่เมื่อใกล้เวลาออกจากร้าน เธอก็เข้าไปทักทาย คุณครูเชิญให้เธอนั่งลงเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับผลการเรียนของลูก

คุณครูหยิบการสอบของลูกขึ้นมาและชมว่าลูกทำได้ดีมาก แต่ที่น่าตกใจคือคำพูดของคุณครูหลังจากนั้น

“คุณพ่อสอนลูกเก่งมากเลยนะคะคุณแม่ ปกติจะมีผู้ปกครองไม่กี่คนที่อดทนกับลูกแบบนี้ ลูกจากเด็กที่เขียนไม่เก่งและทำการบ้านอย่างไม่เอาไหน ตอนนี้พัฒนาขึ้นมากเลยค่ะ”

ในตอนนี้เธอรู้สึกตกใจมากจึงถามว่า “ทำไมคุณครูถึงชมสามีฉันสอนลูกเก่ง ฉันไม่เข้าใจเลย?”

ซึ่งคุณครูก็บอกว่า “คือเด็กบอกฉันว่า พ่อที่บ้านมักจะสอนการบ้านลูก ทำให้ลูกชอบเรียนรู้และพัฒนาการเรียนดีขึ้นในช่วงนี้ค่ะ”

“แต่สามีฉันจากไปแล้ว 3 ปี” เธอตอบอย่างตกใจ

“เป็นไปไม่ได้ค่ะ เมื่อวันก่อนฉันยังเห็นพ่อมารับลูกที่ประตูโรงเรียนเลย” คุณครูกล่าว 

เมื่อฟังสิ่งที่คุณครูพูด ทำเอาเธอตกใจมาก เพราะสามีของเธอจากไปหลายปีแล้ว และเธอก็ยังไม่ได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ ลูกจะมีพ่อได้ยังไง? แถมทุกครั้งที่โรงเรียนเลิก เธอก็เป็นคนไปรับลูกเอง และไม่เคยได้ยินลูกพูดถึงสิ่งที่คุณครูพูดเลย

ทั้งเธอและคุณครูรู้สึกงุนงงกับสิ่งที่อีกฝ่ายพูด ดังนั้นสุดท้ายก็คือคำตอบอยู่ที่ลูกสาวของเธอ

ในวันนั้นเมื่อกลับถึงบ้าน เธอจึงพยายามพูดคุยกับลูกอย่างระมัดระวังเพื่อให้ลูกเล่าความจริงออกมา ปรากฏว่าลูกได้ขอให้คุณลุงข้างบ้านช่วยสอนการบ้านและการเขียน โดยไม่ต้องขอความช่วยเหลือจากแม่ นอกจากนั้นทั้งสองคนยังเข้ากันได้ดี ลูกจึงขออนุญาตเรียกคุณลุงว่า “พ่อ” และหลายครั้งผู้ชายคนนั้นก็ไปโรงเรียน ไปรับลูกกลับก่อนเวลา ก่อนจะส่งลูกกลับห้องเรียน ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างลับๆ เป็นระยะเวลานานที่เธอไม่เคยรู้เลย

“ลูกกล้าหาญเกินไปแล้วนะ รู้ไหมว่ามันอันตรายมาก แม่เคยเตือนลูกหลายครั้งว่าอย่าเข้าใกล้คนแปลกหน้ามากเกินไป ถ้าเกิดคุณลุงนั้นเป็นคนไม่ดีและทำร้ายลูกล่ะ?”

“แต่คุณลุงไม่ใช่คนไม่ดีนะคะแม่ เขาสอนลูกอ่านหนังสือและดูแลลูกได้ดีมาก”

“ดีแค่ไหนก็เถอะ การที่ลูกเรียกเขาว่าพ่อ ทำให้เกิดความเข้าใจผิดนั้นเป็นสิ่งที่ยอมรับไม่ได้”

“แต่ลูกอยากมีพ่อ”

คำพูดของลูกทำให้เธออึดอัดจนพูดเสียงเบาลง “ทำไมลูกถึงบอกว่าไม่เสียใจ ไม่คิดถึงพ่อเล่า? แม่คิดว่า…”

“ลูกแค่โกหกเพื่อให้แม่มีความสุขเท่านั้น แต่เมื่อเห็นเพื่อนมีพ่อ ลูกก็อยากมีพ่อเหมือนกันค่ะ เพื่อนๆ มักจะพูดว่าลูกเป็นเด็กที่ไม่มีพ่อ ลูกจึงขอให้คุณลุงมารับลูกที่โรงเรียน เพื่อให้เพื่อนๆ เห็นและไม่มาแกล้งลูกอีก ลูกหวังว่าพ่อจะยังมีชีวิตอยู่และเล่นกับลูกเหมือนพ่อของเพื่อนๆ”

ได้ยินคำพูดที่ลูกพูดออกมาจากใจของลูก ทำให้เธอน้ำตาไหล เพราะสงสารลูกเหลือเกิน เด็กน้อยต้องเก็บซ่อนความรู้สึกไว้ในใจทั้งหมดเพียงเพราะรักแม่ แต่กลับไม่รู้ถึงผลที่อาจเกิดขึ้นจากการกระทำของตัวเอง

“ฉันก็ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรเพื่อเติมเต็มช่องว่างที่ขาดพ่อในใจของลูก แม้ว่าฉันจะพยายามชดเชยแล้วก็ตาม ตอนนี้ฉันควรทำอะไรเพิ่มเติมให้กับลูกดี?”