เอ็นดูเณรน้อยวัย 10 ขวบ เขียนจดหมายถึงโยมยาย ให้ช่วยพา ‘เจ้าดุ่ย’ น้องหมาตัวโปรดไปหาหมอ หลังจามเป็นเลือด ชาวเน็ตแห่ชื่นชมความน่ารักของเณร

เมื่อวันที่ 22 เม.ย.65 ผู้สื่อข่าวรายงานว่า มีผู้ใช้เฟซบุ๊กรายหนึ่ง โพสต์เรื่องราวสุดประทับใจของเณรน้อย อายุเพียง 10 ขวบ ที่ตั้งใจเขียนจดหมายถึงโยมยาย ให้ช่วยพาเจ้าดุ่ย สุนัขตัวโปรดไปหาหมอ ไปแปะไว้ที่ฐานพระพุทธรูป โดยระบุข้อความว่า “เอ็นดูความเป็นห่วงดุ่ยของลูกเณร” ลงในกลุ่มบึงสามพันบ้านเรา(เพชรบูรณ์)

หลังจากโพสต์ดังกล่าวถูกโพสต์ออกไป มีคนเข้ามาชื่นชมในความเอ็นดูของเณร ที่เขียนจดหมายถึงโยมยาย เช่น “ลูกเณรน่ารักจังเลย..เขียนจดหมายเอ็นดูแท้..บวชอยู่วัดไหนหนอเณร…คนอ่านก็อดอมยิ้มไปด้วยไม่ได้

ต่อมาผู้สื่อข่าวจึงติดต่อไปยังเจ้าของเฟซบุ๊กทราบชื่อคือ นางสมควร นาคมอญ เปิดเผยว่า ตนเป็นคนรักสุนัข ทุกๆ เช้า ตนจะเอาข้าวไปให้สุนัขที่วัดวังปลาสามัคคีธรรม ต.พญาวัง อ.บึงสามพัน จ.เพชรบูรณ์ และรู้จักกับเณรเปรม ซึ่งมาบวชเรียนอยู่ที่วัด โดยเณรเปรมจะเรียกตนว่าโยมยาย

สำหรับเรื่องราวนี้ เกิดขึ้นช่วงเช้าวันที่ 20 เม.ย. ขณะที่ตนขี่รถจักรยานยนต์เอาข้าวมาให้สุนัขที่วัด เหมือนทุกวันตนสังเกตเห็นว่ามีซองจดหมาย 2 ซอง ติดอยู่ที่ฐานพระ ซึ่งเขียนด้วยลายมือ พร้อมมีรอยขีดลบตัวหนังสือ ว่า “โยมยายพาไอ้ด่อยไปหาหมอหน่อย เวลามันจาม เลือดชอบออกตามจมูก ตรวจว่ามันเป็นอะไร จากเณร” และอีกฉบับเขียนว่า “โยมยาย เณรขอร้องพาไอ้ดุ่ยไปหาหมอ โยมยายจำได้ไหมว่าตอนที่โยมยายพาไอ้แบคไปหาหมอ โยมยายบอกว่า ดูแลมันให้ดีมันก็มี 1 ชีวิต จากเณร”

สาเหตุที่เณรเขียนจดหมายถึงตน คงเห็นว่าเจ้าดุ่ย มีอาการไม่ดี ด้วยความเป็นห่วงเจ้าดุ่ย จึงเขียนจดหมายถึงตนติดไว้ที่ฐานพระบริเวณที่ตนเอาข้าวมาให้สุนัขเป็นประจำ ตนรู้สึกประทับใจมาก และเอ็นดูที่เณรตั้งใจเขียนจดหมายถึงตน จากนั้นตนจึงเรื่องราวดังกล่าวมาแชร์ลงในกลุ่มบึงสามพันบ้านเรา ถึงความน่ารักของเณร

สามเณรธนโชติ บุญเกิด หรือ เณรเปรม อายุ 10 ขวบ บอกว่า ตนรักเจ้าดุ่ย เพราะเจ้าดุ่ย มันแก่แล้ว สุขภาพไม่ค่อยดี และผอม ส่วนที่เขียนจดหมายถึงโยมยาย เพราะเห็นว่า เวลานอนหรือเดินเจ้าดุ่ยมักจะจาม ตนเป็นห่วงกลัวเจ้าดุ่ยจะเป็นอะไรไป เมื่อวานหลังกลับจากบิณฑบาต ตนไม่เห็นโยมยาย จึงเขียนจดหมายถึงโยมยาย ให้ช่วยพาเจ้าดุ่ยไปหาหมอ ตรวจว่าเป็นอะไรเหลืออีก 3 วัน เณรก็สึกกลับไปเรียนออนไลน์ที่บ้านอยู่กับยาย ซึ่งเณรคงจะคิดถึงเจ้าดุ่ยมาก

พระสมพร กันตะสีโล เจ้าอาวาสวัดวังปลาสามัคคีธรรม กล่าวว่า เจ้าดุ่ยเป็นหมาของแม่ชีท่านหนึ่ง วันหนึ่งแม่ชีต้องเดินทางไปที่อื่น แต่ไม่ได้เอาเจ้าดุ่ยไปด้วย ตนจึงเลี้ยงไว้ สำหรับเณรเปรม เป็นเด็กดี อาศัยอยู่กับยาย (พ่อแม่แยกทางกัน) ตนจึงได้รับอุปการะส่งเรียนหนังสือ และมาบวชเณรอยู่ที่วัดในช่วงปิดเทอม และคลุกคลีกับเจ้าดุ่ย และหมาตัวอื่นๆ ภายในวัด แต่ถูกชะตาและรักเจ้าดุ่ยเป็นพิเศษกว่าตัวอื่นๆ