สาวทำตามฝันของตัวเองและครอบครัว เป็น”ข้าราชการครู” ผ่านมา 6 ปี ตัดสินใจลาออก หันหลังให้อาชีพนี้ แม้รักการสอนและนักเรียนมาก

ผู้ใช้เฟซบุ๊ก Mia May ได้โพสต์เล่าเรื่องราวชีวิตการเป็นข้าราชการครู ซึ่งเป็นอาชีพในฝันของตัวเองและครอบครัว แต่ทว่าความเป็นจริงอาชีพครูไม่ได้มีแค่การสอน หลังผ่านไป 6 ปี เธอก็ตัดสินใจยื่นหนังสือลาออก แม้จะรักอาชีพนี้และเด็ก ๆ นักเรียนแค่ไหนก็ตาม

ผู้โพสต์ ระบุว่า “พรุ่งนี้วันสุดท้ายแล้วกับคำว่าข้าราชการครู 26 มิถุนายน พ.ศ.2567 ตอนอ่านหนังสือสอบแทบเป็นแทบตาย ต้้งใจมากเพื่อให้สอบติดได้ประกอบอาชีพครูที่เราคิดไว้..พอสอบติดก็ตั้งใจเพื่อเด็ก 100%

ความเป็นจริง… อาชีพครูในความคิดว่าจะได้อยู่ห้องเรียนกับเด็กทำแผนการสอนทำสื่อพาเด็ก ๆ ทำกิจกรรมการเรียนรู้ พัฒนาความคิดจิตใจมุมมองให้เค้าโตเป็นผู้ใหญ่ที่มีคุณภาพ เป็นสิ่งแวดล้อมที่ดีพลังงานดีดีให้แก่เพื่อนมนุษย์

ความเป็นจริงครูมีหน้าที่อื่นมากมาย ระบบภายใน งานเอกสารสารพัด งานประเมิน ตรวจสอบ อบรม รับนายตามนโยบาย 108 บางคนควบงาน วิชาการ อาหารกลางวัน พัสดุ การเงิน ความเสี่ยงและอื่น ๆ ซึ่งไม่สอดคล้องกับที่ตั้งใจมาประกอบอาชีพนี้ (ไม่เหมารวมนะคะบางคนอาจชอบงานลักษณะนี้สายนี้แต่ไม่ใช่เรา)…

งานที่ครูรับผิดชอบอื่นที่นอกเหนือจากการสอน มีมากขึ้นเรื่อย ๆ ความตึงเครียดสะสม… เริ่มไม่อยากตื่นจากที่นอน กลับบ้านล้าร่างกายล้าสมองไม่อยากรับรู้ ไม่อยากดิ้นไม่อยากอ้าปากพูด เบื่อหน่ายกับทุกสิ่ง ไม่อยากทำอะไรเลย ร่างกายรวนหมดหาหมอบ่อยขึ้นๆ…

จนคนในครอบครัวเห็นพร้อมกันว่า..อยากให้ลูกเป็นข้าราชการครูนะ แต่พอกลับมาแต่ละวันงานต่าง ๆ ที่รับผิดชอบเพิ่มขึ้น ๆ สภาพลูก ดูไม่โอเคเลย คิดว่าลูกเป็นข้าราชการลูกจะสบายเพราะถูกสอนมาเป็นแบบนั้น พอมารับรู้จริง ๆ สภาพจริง รู้ว่าให้ทนลูกทนได้ แต่ไม่ต้องแล้ว ตอนนี้อยากเห็นลูกมีความสุขสดใสมากกว่า..ถ้าเกิดลูกเป็นอะไรมันไม่คุ้มเลย… ให้สิทธิการตัดสินใจ…แล้วแต่เรา…

เลยกลับมาคิดทบทวนในตัวเองว่า ที่เป็นอยู่จากนี้และอีกสิบ ๆ ปีโอเคไหม? ตื่นมาแบบนี้ทุกวันโอเคไหม? ใช่รูปแบบการใช้ชีวิตที่ตอบโจทย์การมีชีวิตที่เหลือจากนี้ไหม ? (เราก็มีงานส่วนตัวอื่น ๆ ที่ทำนอกเวลาซึ่งทุกงานมีระบบและคนดูแลอยู่แล้ววางระบบแล้ว) มองไปคนข้างหลัง..เราทำให้ครอบครัวพ่อแม่สุขสบายโอเคแล้ว..

เริ่มหันมองตัวเองสภาพในกระจกวันแล้ววันเล่า ตกตะกอนมาเป็นขอหันหลังให้ระบบนี้ แต่ไม่ได้วางความเป็นครู ประสงค์ที่ดีกับเด็กๆเสมอและตลอดมา ถ้าเรามีทุนสูงขึ้นก็คงให้เด็ก ๆ ได้มากขึ้น ให้เด็ก ๆ ในรูปแบบอื่น ๆ  แล้วกันนะ พวกกิจกรรมจิตอาสา การบริจาค สนับสนุน ก็คงจะลงที่ตัวเด็กได้โดยตรงกว่านี้

จะได้พาตัวเองไปเรียนรู้รูปแบบการใช้ชีวิต ที่ไม่ใช่งานประจำ ออกมาค้าขายธุรกิจส่วนตัว บริหารงานด้วยตัวเองตามเวลาที่ตัวเองวาง ปิดนาฬิกาปลุกที่เคยเลื่อนในทุกๆเช้า ออกเรียนรู้ในแบบฉบับของเรา ..ซื้อประกันชีวิต วางแผนการเงินดีดี ท่องเที่ยวเดินทางพักผ่อนเมื่อวันที่เหมาะสม ก็ไม่มีใครรู้อนาคตหรอกแต่สุดท้ายทุกคนก็ต้องรับผิดชอบชีวิตตัวเองอยู่ดี ผู้อ่านก็เช่นกัน

อย่างว่า ครูคืออาชีพที่เรารักและชอบในการสอน แต่คงไม่ใช่ในรูปแบบระบบนี้ ในระหว่างทางกับนักเรียนมันสวยงามและดีต่อใจมาก ความเป็นครูกับนักเรียนเป็นสิ่งเดียวที่คิดถึงหาในขณะประกอบอาชีพข้าราชการครู หกปีกว่ามานี้ นึกถึงรอยยิ้มเสียงเรียก ความรักบริสุทธิ์สดใสในหัวใจในแววตาของพวกหนู คืออิ่มหัวใจครูที่สุดเลยนะ

ทุกอาชีพมีเกียรติมีศักดิ์ศรี เคารพในความเป็นคนของทุกคนทุกอาชีพ ทุกความคิดเห็นของการมองจากมุมที่แตกต่าง

ขอบคุณช่วงเวลาที่ผ่านมาเต็มที่สุด ๆ แล้ว ทำตามหน้าที่ตรงนั้นมาเต็มที่แล้ว ขอทำตามใจ และรับผิดชอบชีวิตตัวเองในรูปแบบใหม่ต่อจากนี้ เราจะออกไปใช้ชีวิตในอีกแบบที่เลือกแล้วนะ “สวมชุดสีกากีวันสุดท้ายกับตำแหน่งข้าราชการครู 25/6/67 ลาละนะ คำว่าข้าราชการ”