เปิดใจถูกเพื่อนล้อ ครูด่าโง่ จากเด็กที่โตข้างวัด สู่ป.โท เกียรตินิยมอันดับ1 ที่อังกฤษ ท้อร่ำไห้คนข้างบ้านไม่เชื่อไปเรียนเมืองนอก ตาและยายเครียดกินข้าวไม่ลง

เมื่อเวลา 14.00 น. วันที่ 8 พ.ค. 66 คุณนรพัชร์ สมานโชติอนันต์ เปิดใจกับ ‘ข่าวสดออนไลน์’ หลังจากเดินทางตามความฝัน จากเด็กคนนึงที่เติบโตจากข้างวัด สามารถคว้าปริญญาโทบริหารธุรกิจระหว่างประเทศ (Master international business management MSc) University of Northampton ประเทศอังกฤษ เกียรตินิยมอันดับ1 (Distinction) มาได้

คุณนรพัชร์ กล่าวว่า ตนเกิดมาได้เพียงแค่ 7 วันพ่อกับแม่ก็เลิกกัน ดังนั้นพ่อกับแม่จึงไม่มีความสามารถในการเลี้ยงดู จึงเอาตนไปให้ตากับยายเลี้ยงที่ จังหวัดอุทัยธานี ซึ่งตอนนั้นยายเป็นแม่ค้าขายของอยู่ที่ริมกำแพงวัดท่าซุง และตาก็เป็นภารโรงอยู่ที่ชุมชนโรงเรียนวัดท่าซุง ยายกับตาก็เลี้ยงเราอยู่ข้างวัด และเราก็ได้โอกาสจากพระอาจารย์หลายท่านในวัดที่เอาขนมมาให้ก่อนไปบิณฑบาต ตนก็ไปอยู่ในวัดบ้างมีโอกาสได้เข้าถึงคำสอนของหลวงพ่อตั้งแต่เด็ก ๆ นี่จึงเป็นเหตุผลว่าตนเรียกตัวเองว่าเป็นเด็กวัด เพราะเราเติบโตมาจากข้างวัด

ครอบครัวของตนเป็นคนที่ไม่ได้มีฐานะมาก สมัยตอนที่คุณตาคุณยาย เป็นนักเรียนคุณตาเป็นคนที่เรียนเก่งมากแต่ไม่มีโอกาสได้เรียนต่อ เพราะมีลูกหลายคน คุณตาจึงฝังใจว่าถ้าวันนึงมีลูกมีหลาน ก็อยากจะให้เรียนสูงที่สุดเท่าที่จะทำได้เพื่อชดเชยความฝันของตัวเอง ตนเป็นคนที่ไม่ได้เรียนเก่งมาตั้งแต่แรกแต่คิดว่าตัวเองมีความรักดีพอที่จะสามารถเอาเรื่องของการเรียนมาเป็นรางวัลให้กับคุณตาได้ ตนจึงตัดสินใจเดินทางตามความฝันของตัวเอง

• อ่าน จากเด็กวัดสู่ ป.โท เกียรตินิยมอันดับ1 อังกฤษ ฝ่าคำดูถูก โดนล้อบ้านจน ยกตา-ยายคือฮีโร่

ตนมีแรงบันดาลใจมาจากละครหลังข่าวที่มีคฤหาสน์หลังโต ส่งคุณหนูไปเรียนต่อเมืองนอก ตอนเด็กดูละคร แล้วมีความฝันอยากไปเรียนเมืองนอกแต่ไม่กล้าบอกใคร ประกอบกับภาษาอังกฤษตอนนั้นก็ยังพูดไม่ได้ จนกระทั่งเรียนจบปริญญาตรี เริ่มค้นพบตัวเองว่าชอบอะไร จึงได้โอกาสรับทุนจากมหาวิทยาลัยหอการค้าไทยได้เรียนในวิทยาลัยผู้ประกอบการ และจนได้เกรดนิยมอันดับ 1 จบมาก็มาทำงาน กรมการพัฒนาชุมชนกระทรวงมหาดไทยดูแลในพื้นที่จังหวัดอุทัยธานี ตนก็ได้สร้างผลงานช่วยผู้ประกอบการO-TOP ในจังหวัดอุทัยธานี ให้มีช่องทางในการจำหน่ายสินค้า แล้วประสบความสำเร็จ

เราได้รวบรวมผลงานเหล่านี้ทำหนังสือเขียนจดหมายขอทุนไปยังมหาวิทยาลัยต่าง ๆ ในประเทศอังกฤษ มีมหาวิทยาลัยตอบรับถึง 18 ที่ เราจึงประเมินความสามารถของตัวเองแล้ว จึงตัดสินใจ เรียนต่อที่ University of Northampton ได้ทั้งทุนการศึกษาและได้เป็นแบรนด์แอมบาสซาเดอร์ของมหาวิทยาลัยด้วย มีโอกาสได้ทำงานกับผู้ที่เก่ง ๆ หลากลายมาก

กว่าที่จะมาถึงวันนี้ได้ จากคนที่แย่ภาษาอังกฤษ ก็เริ่มมาเรียนภาษาอังกฤษตอนที่ทำงานที่กรมพัฒนาชุมชนกระทรวงมหาดไทย ทั้งฝึกฝนเอง และไปเรียนพิเศษด้วย ซึ่งช่วงเวลานั้นเป็นช่วงเวลาที่ทำงานอยู่ที่จังหวัดอุทัยธานีแล้วต้องขับรถมาเรียนพิเศษที่กรุงเทพ ก่อนหน้านี้ไปสอบไอเอล แต่สอบไม่ผ่าน 3 ครั้ง แต่เราไม่ท้อ เราทำต่อไป จนได้คะแนนตามที่เราต้องการ

เรามีปมตั้งแต่วัยเด็กที่เกิดมาในครอบครัวที่ไม่ได้มีฐานะดีมากนัก ตอนเราไปเรียนช่วงประถมก็โดนเพื่อนดูถูกว่าเป็นเด็กยากจน เพื่อนได้กินอาหารที่ดี ไก่ชุบแป้งทอดในขณะที่ตัวเองได้กินหมูทอดแข็ง ๆ ที่มาจากน้ำมันที่ใช้หลายครั้งแล้ว ไม่มีซอสมะเขือเทศให้กิน ต้องจิ้มกินกับน้ำปลา เพื่อนก็หัวเราะ จนบางครั้งเราก็ทำเป็นแอบลืมปิ่นโตไว้ที่รถโรงเรียนเพราะไม่อยากจะกินข้าว ไม่อยากให้เพื่อนล้อ นอกจากนี้ในห้องมี 50 คนตนสอบได้ภาษาอังกฤษที่ 49 มีครูดูถูกว่า เธอโง่ขนาดนี้ จะไปไหนได้ถึงไหน เราเลยคิดว่าการเรียนจะสามารถชดเชยความฝันของตัวเองและครอบครัวได้ เป็นความภาคภูมิใจของครอบครัว

“ยอมรับว่า กว่าจะประสบความสำเร็จทางด้านการเรียน มีช่วงเวลาที่ท้อ เดินกลับบ้านที่อังกฤษก็ร้องไห้แทบทุกวัน เพราะไม่มีใครเชื่อ ว่าเราจะขอทุนไปเรียนเมืองนอกได้ คนข้างบ้าน ไปพูดกับตายายว่า จริง ๆ แล้ว เราไม่ได้ไปเรียนเมืองนอกหรอก โกหกแน่นอน จนตากับยายเครียด กินข้าวไม่ลง ซึ่งเราก็ไม่ค่อยได้มีโอกาสติดต่อกับทางครอบครัว เพราะตากับยายไม่ค่อยทันโซเชียลจึงคุยกันไม่ค่อยสะดวก แต่เมื่อเลิกเรียน เราก็เอาเวลามาทบทวนบทเรียน ถามจากเพื่อน ๆ บางครั้งได้กลับบ้านช่วงตี 4 ก็มี แต่ก็อดทนมาตลอด จนวันนี้ประสบความสำเร็จในด้านการเรียน เป็นความภาคภูมิใจของครอบครัวได้แล้ว” คุณนรพัชร์ กล่าว