เรียงความเด็ก ป.2 เรื่อง “ปู่ของฉัน” คว้ารางวัลระดับประเทศ โดยใช้แค่ 26 คำ ใน 4 บรรทัด แต่ทำคนนับล้านร้องไห้

ว่ากันว่ามีโลกมหัศจรรย์อยู่ในสมุดบันทึกการเขียนของนักเรียนชั้นประถมศึกษา มักทำให้ผู้อ่านรู้สึกประหลาดใจได้เสมอ เต็มไปด้วยจินตนาการณ์ ความสนใจ ความไร้เดียงสา และบางครั้งก็ยังเปรียบเสมือนมหาสมุทรแห่งอารมณ์ ลึกพอที่จะทำให้หัวใจของผู้ใหญ่สั่นไหว

ดังเช่นกรณีที่ได้รับความสนใจอย่างมากเมื่อเร็วๆ นี้ เด็กชายชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 จากมณฑลเจ้อเจียง ประเทศจีน ได้รับรางวัลรองชนะเลิศอันดับ 2 ในการประกวดการเขียนระดับประเทศสำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษา ด้วยเรียงความที่มีความยาวเพียง 26 คำเท่านั้น แต่กลับทำให้ชาวเน็ตหลายล้านร้องไห้กับงานเขียนของเขา

เรียงความของเด็กชายใช้หัวข้อ “ปู่ของฉัน” พร้อมเขียนบรรยายว่า “ตอนที่ปู่ของฉันยังมีชีวิตอยู่ พายุแห่งโลกใบนี้รอบตัวฉัน ทั้งลมและฝนพัดไปทางเขาคนเดียว”

เรียงความไม่ยาวแต่แฝงไปด้วยอารมณ์ความรู้สึกอันลึกซึ้งนับไม่ถ้วน ด้วยคำพูดสั้นๆ เพียง 26 คำเท่านั้น ดูเหมือนว่าเด็กชายจะแสดงความรักที่ปู่ของเขามีต่อเขาอย่างชัดเจนที่สุด รวมถึงถ่ายทอดความคิดถึงที่เด็กชายมีต่อปู่ของเขาด้วยเช่นเดียวกัน แท้จริงแล้ว พลังของคำพูดไม่ได้อยู่ที่ปริมาณ แต่อยู่ที่คุณภาพของอารมณ์ที่ถ่ายทอดออกมา

เป็นการแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนถึงความสามารถในการแสดงออก และความรู้สึกลึกซึ้งตั้งแต่วัยเด็ก เรื่องราวของเด็กชายไม่เพียงแต่ทำให้เราร้องไห้ แต่ยังทำให้เรานึกถึงความรักอันไร้ขอบเขตที่ครอบครัวมีต่อกัน เป็นข้อความที่ทรงพลัง เอาชนะอุปสรรคทางภาษาและวัฒนธรรม เกี่ยวกับความรักและการเสียสละอันยิ่งใหญ่ ซึ่งเป็นบทเรียนอันมีค่าที่เด็กทุกคนและผู้ใหญ่ทุกคนควรทะนุถนอมและจดจำ

ของเด็กชายชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 เรื่อง “ปู่ของฉัน” แม้จะเป็นเพียง 26 คำเท่านั้น ก็โดนใจผู้คนนับล้าน ได้รับการตอบรับอย่างท่วมท้นในโลกออนไลน์ มีชาวเน็ตแสดงความคิดเห็นว่า

“อยู่แค่ชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 แต่สามารถเขียนแบบนั้นได้ อนาคตดูสดใสมาก”

“เรียงความที่สั้นที่สุดแต่ประทับใจที่สุดเท่าที่ฉันเคยอ่านมา”

“โลกทางอารมณ์ของเด็กนั้นสมบูรณ์มาก พวกเขารู้ทุกอย่างและเข้าใจทุกอย่าง”

“ขอแสดงความยินดีกับเด็กชายที่ได้รับรางวัล ฉันหวังว่าคุณจะพยายามต่อไป คุณปู่ของคุณบนท้องฟ้าคอยดูแลคุณอยู่เสมอ”

• อะไรนะ?! เด็กประถมเขียนการบ้าน “ความลับ” ที่แม่ยังไม่รู้ตัว ครูอ่านจบโทรหา ผปค.ทันที
• เด็ก ป.4 เขียนเรียงความ “ถึงแม่” แค่ไม่กี่บรรทัด ครูอ่านยังร้องไห้ ไร้เดียงสาแต่บาดใจ