เปิดบันทึกแม่น้องชมพู่ เขียนด้วยลายมือ ระบายความในใจหลังลูกตาย 4 เดือน เผยช่วงนั้นดราม่าหนักไม่อยากพิมพ์ลงเฟซบุ๊ก
(31 พ.ค 64) แม่น้องชมพู่เปิดบันทึก ซึ่งเขียนด้วยลายมือ หน้าที่ 1 ประมาณ 20 บรรทัด มีใจความว่าคราวๆ ว่า “ข้าพเจ้านางสาวิตรี วงศ์ศรีชา หรือแม่น้องชมพู่ บ้านเลขที่ 73 หมู่ 2 บ้านกกกอก ต.กกตูม อ.ดงหลวง จ.มุกดาหาร ผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งลูกสาวคนเล็กถูกพรากจากอกไป จากวันนั้นถึงวันนี้ เป็นเวลา 4 เดือนเต็ม ที่ไม่ได้ยินเสียงเล็ก ๆ ใส ๆ ของน้อง ที่ดังมาจากบนบ้าน แม่จ๋า ขึ้นเทิง ขึ้นเทิง ( คำเรียก ลูกเรียกแม่ขึ้นบนบ้าน ) มานอนนำน้อง ไม่ได้ยินเสียงมานานแล้ว ยังคิดถึงลูกเสมอ”
หน้าที่ 2 มีข้อความว่า “ไม่มีรักไหนยิ่งใหญ่เท่ารักจากพ่อแม่ ไม่มีรักใดมั่นคงเท่าสายเลือด ไม่มีรักใดไม่ใช้เวลา 3 ปีที่ร่วมทางกันมา มันมีค่าเกินกว่าจะบอกใคร”
หน้าที่ 3 มีข้อความว่า “ฝากไปให้แม้ไม่รู้ลูกได้รับหรือเปล่า ฝากไปให้เพื่อผ่อนคลายความโศกเศร้า ฝากไปให้แทนความรักในใจเรา”
หน้าที่ 4 ลงวันที่ 10 ก.ย.63 มีข้อความว่า “ใกล้สิ้นสุดแล้วจริงหรือ ข้าพเจ้าขอภาวนาให้สิ่งที่ได้รับรู้ในวันนี้เป็นความจริงด้วยเถิด อยากพ้นจากความทุกข์นี้เสียที วิกฤตชีวิตครั้งหนึ่งหนักหนายิ่งหนัก มีเพียงคำสอนหลักพระพุทธศาสนา ที่พอพยุงสติข้าพเจ้าให้มีสมาธิ และความอดทน ข้าพเจ้าสัญญากับตัวเองว่าไม่ว่าคนไหนที่ทำกับลูกก็ตามที่บังอาจทำให้ลูกสาวตัวน้อยของข้าพเจ้าที่มีแม้แต่รอยขีดข่วนข้าพเจ้าไม่มีวันให้อหสิกรรมให้เด็ดขาด ซ้ำยังขอสาปแช่งให้ได้รับเคราะห์กรรมถูกเจ้ากรรรมนายเวร ตามอาฆาตเอาทุกชีวิต ทุกชาติไป”
แม่น้องชมพู่เปิดเผยสั้นๆ ว่าบันทึกนั้นเขียนลงกระดาษ เป็นข้อความที่เก็บไว้ในใจตลอดเวลาเกือบ 1 ปี โดยบันทึกนี้เริ่มบันทึกหลังน้องชมพู่เสียชีวิต 4 เดือน เหตุผลเพราะไม่อยากพิมพ์ระบายผ่านเฟซบุ๊ก เพราะช่วงนั้นมีดราม่าเข้ามาตลอด จึงเลือกที่จะเขียนมากกว่าพิมพ์ โดยบันทึกมีทั้งหมด 4 แผ่นดังกล่าว
