นักพายเรือพาราลิมปิกสหราชอาณาจักร ถูกตัดขาเพราะแพทย์รักษาผิดพลาด ก่อนมาคว้าเหรียญทองแดงได้สำเร็จ

โรเบิร์ต โอลิเวอร์ นักพายเรือแคนูพาราลิมปิกจากสหราชอาณาจักร ร้องไห้ด้วยความซาบซึ้งทันทีที่เรือของเขาเข้าเส้นชัย คว้าเหรียญทองแดงจากการแข่งขันเรือคายัครุ่น KL3 200 เมตร ได้สำเร็จด้วยเวลา 41.268 วินาที ปิดฉากการรอคอยเหรียญรางวัลพาราลิมปิกเหรียญแรกในชีวิตหลังพลาดคว้าเหรียญในรอบชิงเมื่อปี 2016

โอลิเวอร์ เริ่มต้นฝึกกีฬาพายเรือแบบคนพิการมาตั้งแต่เดือนกุมภาพันธ์ปี 2008 และได้มาแข่งขันพาราลิมปิกครั้งแรกในนามของนักกีฬาสหราชอาณาจักร กับกีฬาพายเรือแคนูซึ่งถูกบรรจุเป็นครั้งแรกในพาราลิมปิกปี 2016 แต่ในรอบชิงฯ ครั้งนั้นเขาเข้าเส้นชัยลำดับที่ 5 ทำให้พลาดเหรียญรางวัลไปอย่างน่าเสียดาย

ก่อนที่ โอลิเวอร์ จะมาพายเรือแคนูนั้น เขาเคยเป็นนักฟุตบอลมาก่อนกับทีมสมัครเล่น Solihull Red Diamonds แต่ดันโชคร้ายด้วยอาการบาดเจ็บจากการถูกคู่แข่งเข้าปะทะอย่างหนักจนกระดูกหน้าแข้งและกระดูกน่องหัก ต่อมาเขาได้รับการวินิจฉัยจากแพทย์ว่าขาขวาของเขาที่ถูกปะทะเกิดอาการ Compartment Syndrome หรือ ภาวะความดันในช่องปิดของกล้ามเนื้อสูงขึ้น ทำให้แพทย์ต้องตัดขาขวาเขาทิ้งเพื่อรักษาอาการ

เขาเข้ารับการผ่าตัดมากกว่า 17 ครั้ง แต่ในภายหลังแพทย์ได้ออกมาเผยว่าได้วินิจฉัยโรคแก่เขาผิดพลาด ก่อนทำการจ่ายเงินชดเชยให้ครอบครัวของ โอลิเวอร์ ไปหลายล้านปอนด์ โดยเขาได้เผยถึงเหตุการณ์จุดเปลี่ยนชีวิตว่า “ผมขึ้นมาเตะมุม ซึ่งผมเติมขึ้นมาจากตำแหน่งแบ็กขวา บอลพุ่งมาหาผมทางนอกกรอบและผมก็วอลเลย์ มันเป็นประตูที่ดีที่สุดที่ผมเคยยิงในอาชีพนักฟุตบอล”

“แต่ตอนที่ผมสัมผัสบอล ผมถูกสกัดจากคู่แข่งและสตั๊ดของเขาแทงทะลุกระดูกหน้าแข้งและกระดูกน่องของผม ผมเห็นว่ามันหักอย่างชัดเจน ผมยืนขึ้นและพบว่าขาของผมหันผิดทาง ผมไม่ได้คาดหวังว่าเก้าเดือนต่อมาผมจะไม่มีขาอีกต่อไป”

และเขายังได้เผยความรู้สึกหลังคว้าเหรียญทองแดงจากการแข่งครั้งนี้ด้วยว่า “ผมไม่อยากจะเชื่อเลย ว่าสิบสามปีต่อมาผมจะทำเช่นนี้ ผมไม่เคยคิดว่าผมจะกลายมาเป็นนักกีฬาพายเรือ นับประสาอะไรกับการคว้าเหรียญพาราลิมปิก มันบ้ามาก แต่จากช่วงเวลานั้น เหมือนผมเพิ่งจากจุดหนึ่งไปสู่จุดหนึ่งของชีวิต ในช่วงสองสามเดือนแรกที่โรงพยาบาลมันลำบากมาก ผมคุยกับกำแพงว่าทำไมผมต้องมาอยู่ที่นี่ ผมไม่ต้องการที่จะยอมรับว่าผมจะไม่สามารถเล่นฟุตบอลอีกตลอดชีวิต”

“เมื่อ 5 ปีก่อนก่อนนัดชิงเหรียญทองที่ริโอ ผมเอาหัวโขกกำแพงเพราะว่าจิตใจของผมยังแข็งแกร่งไม่พอ ผมไม่สามารถรับมือกับแรงกดดันของมันได้ ปีแรกนั้นยากจริง ๆ แต่โพเดี้ยมมันถูกสร้างมาสำหรับแค่ผู้ชนะเลิศเท่านั้น”