จากเหตุการณ์น่าสลดใจก่อนหน้านี้ ที่มีชายวัย 28 ปี ป่วยไบโพล่าร์และซึมเศร้าไลฟ์สดพาลูกสาววัย 1 ขวบ ขับรถยนต์พุ่งตกแม่น้ำ บริเวณใต้สะพานพระยารัษฎานุประดิษฐ์ หรือสะพานย่านซื่อ ตรงข้ามกับวัดย่านซื่อ พื้นที่หมู่ 3 ต.ย่านซื่อ อ.กันตัง จ.ตรัง ตามข่าวก่อนหน้านี้

• ป่วยจนขาดสติ พ่อไลฟ์สดพาลูกดิ่งแม่น้ำ อาการโคม่า

ล่าสุดวันนี้ 6 พ.ค. 2567 ณ รพ.ตรัง ผู้สื่อข่าวได้รับรายงานจากแจ้งจากเจ้าหน้าที่ยืนยันแล้วว่า นายกวีวัฒน์ หรือโกแบงค์ อายุ 28 ปี เสียชีวิตแล้วเมื่อช่วงเช้าที่ผ่านมา ส่วนอาการของเด็กหญิงวัย 1 ขวบ 7 เดือน ยังโคม่า โอกาสรอดเพียง 10 เปอร์เซ็นต์เท่านั้น ซึ่งทางด้านของแพทย์ยังคงพยายามช่วยชีวิตกันอย่างสุดความสามารถ

ทางด้านอดีตภรรยาและแม่ของเด็กหญิงซึ่งก็คือ น.ส.ลภัสรดา อายุ 25 ปี เผยทั้งน้ำตาว่า ตอนนี้ลูกสาวของตนมีโอกาสรอดชีวิตเพียงแค่ 10 เปอร์เซ็นเท่านั้นเพราะสมองน้องได้ตายไปแล้ว หากต้องการยื้อชีวิตเด็กไว้ ก็จะมีเพียงหัวใจเท่านั้นที่เต้น แต่ไม่สามารถตอบสนองต่อสิ่งเร้าใด ๆ ได้

ในตอนแรกที่เจ้าหน้าที่กู้ภัยได้ทำการเข้าช่วยเหลือ ใช้เวลากว่า 30 นาที ซึ่งโอกาสรอดคือยากมากอยู่แล้ว หลังจากส่งตัวเด็กให้ทางรพ.เมืองตรัง อาการก็ไม่ตอบสนองจนแพทย์ผู้เชี่ยวชาญแจ้งเมื่อเช้านี้ว่าโอกาสรอดมีเพียง 10 เปอร์เซ็นหรือถ้ารอดก็จะกลายเป็นเจ้าหญิงนิทรา

ปมสาเหตุของอดีตสามีตัดสินใจก่อเหตุ อดีตภรรยาให้การว่า ก่อนหน้านี้ตนพยายามจะเอาลูกมาเลี้ยงเองตลอดเพราะอดีตสามีพยายามก่อเหตุในทำนองนี้มาหลายครั้งแล้ว เราเห็นจากการโพสต์ลงบนโซเชียลมีเดียมาตลอด ตนก็ได้แคปหน้าจอไว้ทุกช่องทางเพื่อไปแจ้งกับทางตำรวจ จะได้ใช้เป็นหลักฐานในการไปขอลูกคืนด้านอดีตสามีไม่ยอมท้าให้ไปฟ้องศาล

หลังจากตกลงกันไม่ได้ภายหลัง ตนทราบว่าอดีตสามีป่วยจิตเวช ไบโพลาร์ อารมณ์ 2 ขั้ว จึงได้มีการขอเจอลูกบ้างสัปดาห์ละครั้ง ซึ่งปมของเหตุการณ์จบชีวิตในหลายครั้งนี้ น่าจะมาจากเรื่องเงินเสียส่วนใหญ่ เห็นได้จากการที่ผู้เสียชีวตตัดพ้อผ่านโซเชียลบ่อย ๆ เหตุเพราะไม่มีงานทำเป็นหลักเป็นแหล่งและชอบโพสต์หาค่านมลูกผ่านทางโซเชียล ญาติและครอบครัวน้องต่างเสียใจ เพราะหลานเป็นคนร่าเริง อารมณ์ดี เมื่อทราบข่าวก็หัวใจสลายไปตาม ๆ กัน

คนรวบตัวยังให้การอีกว่าผู้เสียชีวิตพยายามก่อเหตุหลายครั้ง เพราะเมื่อไม่นานมานี้ได้มีการไลฟ์สดพยายามก่อเหตุพร้อมลูกที่สะพานแก้มดำ ซ้ำยังถูกกีดกันไม่ให้เจอหลาน แม้แต่ไปเยี่ยมก็ยังไม่ได้ จึงไม่ทราบสภาพความเป็นอยู่ของเด็กเลยแม้แต่น้อย