มันคือฝันร้าย… สาวป่วย “เจ้าหญิงนิทรา” หลับยาวสุด 2 สัปดาห์ แถมตื่นมาสภาพเหมือนซอมบี้

พยาบาลชื่อ “เบลลา แอนดรูว์” พยาบาลวัย 24 ปี จากนิวคาสเซิลอะพอนไทน์ ประเทศอังกฤษ นอนหลับมากกว่า 20 ชั่วโมงต่อวัน อีกทั้งยังมีสภาพสลึมสลือคล้าย “ซอมบี้” ในระหว่างวัน

เบลล่าเล่าว่า อาการนอนผิดปกติเกิดขึ้นครั้งแรกในปี 2559 ขณะนั้นเธออายุเพียง 17 ปี แต่ในตอนนั้นเป็นการเมาหนักครั้งแรก ทำให้เธอไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ เข้าใจว่าเป็นเพราะอาการเมาค้างจากปาร์ตี้เท่านั้น

ระหว่างอายุ 17-18 ปี เธอจะมีช่วงที่หลับยาว 7-10 วัน ทุกๆ สี่สัปดาห์ และตื่นมาด้วยอาการเซื่องซึม อย่างไรก็ดี เมื่อไปพบแพทย์กลับถูกกล่าวหาว่า เธอแค่ “ทำเพื่อเรียกร้องความสนใจ” แต่พ่อแม่ของเธอเถียงกลับไปทันทีว่านั่นไม่ใช่นิสัยลูกสาวของพวกเขา

จนกระทั่งไปหาหมอในเดือนกันยายน 2566 หลังจากสแกนและทดสอบเป็นเวลาหลายเดือน เพื่อตรวจหาเนื้องอก มะเร็ง โรคลมบ้าหมู ฯลฯ ในที่สุดเธอก็ได้รับการวินิจฉัยจากนักประสาทวิทยา ว่าเป็นโรคหายาก “Kleine-Levine Syndrome” (KLS) หรือที่เรียกกันทั่วไปว่ากลุ่มอาการ “เจ้าหญิงนิทรา”

เบลล่าบรรยายชีวิตหลังการเจ็บป่วยว่าเป็นเหมือน “ความฝันที่ไม่สามารถตื่นได้เลย” เธอรู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ ราวกับมีคนขังเธอเอาไว้ จนทำให้กังวลว่าตัวเองจะเป็นบ้าไปเสียแล้ว และอาการนี้เองส่งผลให้เธอกลายเป็นคนไม่กล้านอนหลับ เพราะกลัวไม่ตื่นขึ้นมา

“มันมักถูกเรียกว่าโรคเจ้าหญิงนิทรา ซึ่งจริงๆ แล้วไม่เป็นเช่นนั้น มันเป็นฝันร้ายมากกว่า… คุณรู้ไหมเมื่อคุณฝันร้าย คุณอาจตกหน้าผาแล้วตื่นขึ้นมาได้? แต่สำหรับฉันฝันร้ายนั้นคงอยู่เป็นเวลา 10 วัน”

“ฉันเป็นคนที่รักอิสระมาก ฉันเป็นคนร่าเริง และเข้ากับคนง่าย แต่เมื่อถึงวันหนึ่งฉันกลับกลายเป็นคนตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิง ฉันกลายเป็นเด็กมาก ฉันพูดเหมือนเด็กๆ และมึนงงมาก ทำงานไม่ได้เพราะเหมือนอยู่ในความฝัน มันเป็นเพียงความฝันที่ตื่นขึ้นมาไม่ได้จริงๆ”

ตอนนี้เบลล่าตระหนักดีว่าสิ่งกระตุ้นหลักของอาการที่เธอเป็นคือ แอลกอฮอล์ ความเครียด และฮอร์โมน ซึ่งอธิบายได้ว่าทำไมในครั้งแรกจึงเกิดขึ้นหลังจากเข้าร่วมงานปาร์ตี้

อาการของโรคหายากนี้ ทำให้เธอเสียเวลาในชีวิตไปอย่างมาก อีกทั้งยังพลาดโอกาสสำคัญต่างๆ ในชีวิต เช่น งานวันเกิดครบรอบ 19 ปี หรือการเป็นเพื่อนเจ้าสาวในงานแต่งงาน “มันเป็นช่วงเวลาที่แปลกมากเพราะฉันสูญเสียเพื่อนไปหลายคน พวกเขาไม่เข้าใจและคิดว่าฉันเป็นแค่ตัวประหลาด มันเป็นเรื่องที่น่ากลัวมาก ความกลัวในสิ่งไม่รู้”

โรคนี้ทำให้แทบเป็นไปไม่ได้เลยที่เบลล่าจะมีชีวิตที่ดีได้ ไม่เพียงแต่งานของเธอจะได้รับผลกระทบ แต่เธอยังมีเพื่อนเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่เข้าใจ อย่างไรก็ดี โชคดีที่ในปี 2565 เธอได้เจอคนรักที่เข้าใจ บางครั้งก็ลางานเพื่อดูแลเธอ คอยปลุกเธอเป็นระยะเพื่อให้แน่ใจว่าได้กินและดื่มเพื่อสุขภาพ

สุดท้ายเบลล่ากล่าวว่า “ฉันแค่อยากให้คนอื่นเข้าใจและไม่พูดตลกเกี่ยวกับฉันที่นอนหลับทั้งวัน”