วันที่ 3 มิถุนายน 2567 เวลาประมาณ 11.00 น. เจ้าหน้าที่ตำรวจ สภ.นาข่า อำเภอเมืองอุดรธานี ได้รับแจ้ง พบศพชายเสียชีวิต ขึ้นอืดส่งกลิ่นเหม็นจากบ้านหลังหนึ่ง ที่บ้านท่าตูม หมู่ 5 ตำบลหมู่ม่น อำเภอเมือง จังหวัดอุดรธานี หลังรับแจ้งได้ประสานเจ้าหน้าที่นิติเวชฯ และกู้ภัยมูลนิธิอุดรสว่างเมธาธรรม จึงลงพื้นที่ตรวจสอบที่เกิดเหตุ

บริเวณที่เกิดเหตุเป็นกระต้อบเล็ก ๆ ที่พี่น้องสร้างและแบ่งกันให้อยู่ พบศพนายอมร อายุ 46 ปี ชาวบ้านท่าตูม สภาพนอนหงายขึ้นอืดมีหนอนตัวเล็กชอนไชทั่วร่างกาย ส่งกลิ่นเหม็นคลุ้งไปทั่วหมู่บ้าน เจ้าหน้าที่นิติเวชฯ ได้ถ่ายรูปเก็บหลักฐานและคาดว่าเสียชีวิตมาประมาณ 3-4 วันแล้ว ทางด้านญาติไม่ติดใจในการเสียชีวิตจึงมอบกลับให้ไปบำเพ็ญกุศลตามประเพณีต่อไป

• หนีไม่รอด! ผัวอดีตนักมวย ตีหัวเมียดับคาที่ สางปมแค้น ถูกสาดน้ำร้อนใส่
• ‘ซ้อแทน’ เจ้าแม่เงินกู้ สายโหด ประจาน ‘ภาพเปลือย’ ลูกหนี้ เข้าพบตำรวจ
• เฝ้าระวัง 4-11 มิ.ย. น้ำท่วมฉับพลัน หลายพื้นที่ น้ำป่า-สัตว์มีพิษ

ด้านญาติผู้เสียชีวิตเล่าว่า ตนเป็นพี่ชายผู้เสียชีวิต ตนและน้องชายไม่ได้อยู่อาศัยอยู่ด้วยบ้านหลังเดียวกัน ทุกสัปดาห์ตนจะมาหาเยียมและเอาเงินให้ ล่าสุดวันศุกร์ที่ผ่านมาช่วงเช้าตนเอากับข้าวมาส่งน้องชายแต่ก็ไม่ได้คุยอะไรกัน ผู้เสียชีวิตไม่มีอาชีพเป็นหลักแหล่งและไม่มีโรคประจำตัว ครอบครัวไม่ได้ติดใจในการเสียชีวิต ตนจะเอาศพน้องชายมาเป็นกุศลตามประเพณีต่อไป

ด้านเพื่อนบ้านเล่าให้ฟังว่า ก่อนที่เขาจะเสียชีวิตวันศุกร์นั้นตนเพิ่งกลับมาจากตลาดได้ยินเสียงเขาร้องเสียงดังว่า ‘แม่ครับ มารับเปิ้ล (ชื่อผู้เสียชีวิต) หน่อย เปิ้ลอยากกลับไปอยู่กับแม่แล้ว เปิ้ลจะตายแล้ว’ ไม่นานก็มีเสียงสุนัขเห่าหอน

ผู้ใหญ่บ้านเผยว่า ก่อนพบศพชาวบ้านแถวนี้ได้ยินเสียงเขาร้องคล้ายคลุ้มคลั่ง ช่วงกลางคืนเมื่อประมาณวันศุกร์ที่ผ่านมาจากนั้นก็ไม่เห็นเขาออกมาอีกเลย จนกระทั่งวันนี้มีคนได้กลิ่นเหม็นเน่าออกมาจากกระต๊อบหลังนี้จึงมาแจ้งผู้ใหญ่บ้าน

เมื่อมาถึงก็เข้าไปดูพบว่าเสียชีวิตนอนขึ้นอืดแล้ว สำหรับลูกบ้านคนนี้เป็นผู้ป่วยขึ้นบัญชีประเภท 2 ไว้ เนื่องจากมีพฤติกรรมเกี่ยวข้องกับยาเสพติด ซึ่งก็พึ่งกลับจากการบำบัดรักษาออกมาได้ไม่นาน ส่วนใหญ่นั้นเวลาเขาคุ้มคลั่งก็จะร้องเอะอะโวยวายชาวบ้านแถวนี้รู้ดี เมื่อก่อนเขาอาศัยอยู่กับพี่น้องแต่เนื่องจากเขาคุ้มคลั่งบ่อยครั้งพี่น้องจึงสร้างกระต๊อบเล็กๆให้เขาอยู่คนเดียวจากนั้นพี่น้องก็ไปอยู่ต่างหมู่บ้าน