ปมแห่งเวที “ประชันวิสัยทัศน์” กำลังจะกลายเป็น “ประเด็น” แหลมคมทางการเมือง

มองจากด้านของ คุณหญิงสุดารัตน์ เกยุราพันธุ์ มองจากด้าน พล.ต.อ.เสรีพิศุทธ์ เตมียเวส ยิ่ง “ประชัน” ยิ่งเป็นโอกาสทางการเมือง

เป็นโอกาสเหมือนกับโอกาสของ “ก้าวไกล”

เพราะไม่ว่า นายพิธา ลิ้มเจริญรัตน์ เพราะไม่ว่า น.ส.ศิริกัญญา ตันสกุล เพราะไม่ว่า นายวิโรจน์ ลักขณาอดิศร ยิ่งประชันยิ่งเบิกบาน

ยิ่ง นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ ยิ่งมากด้วยความคึกคัก

ขอให้ดูตัวอย่างล่าสุดในกรณีของ นายพิธา ลิ้มเจริญรัตน์ ก็จะเห็นเด่นชัด

เป็นความเด่นชัดไม่ว่าอยู่เบื้องหน้า นายสุทธิชัย หยุ่น เป็นความเด่นชัดไม่ว่าอยู่เบื้องหน้า นายสรยุทธ สุทัศนะจินดา

ถามอะไรก็ตอบได้อย่างฉาดฉาน

แม้อยู่เบื้องหน้า นายวีระ ธีรภัทรานนท์ อันมากด้วยความจัดเจน แม้อยู่เบื้องหน้า นายดนัย เอกมหาสวัสดิ์ อันอุดมด้วยเขี้ยวเล็บ

ก็ยังไม่สามารถต้อน “พี่ทิม” ให้จนมุม

กระนั้น ภายในความคึกคักของ “หน้าใหม่” ในทางการเมืองก็ก่อให้เกิด “คำถาม”

เป็นคำถามไปยัง พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา พรรครวมไทยสร้างชาติ เป็นคำถามไปยัง พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ พรรคพลังประชารัฐ

เหตุใดจึงปัดปฏิเสธการ “ประชัน” วิสัยทัศน์

ที่อ้างอิงว่า พล.อ.เปรม ติณสูลานนท์ ก็ไม่เคยขึ้นเวที “ประชัน” ที่อ้างอิงความล้ำเลิศของ นายสีจิ้นผิง แทนที่จะจบกลับนำไปสู่คำถามใหม่

ยิ่งวันคำถามยิ่งดำเนินไปอย่างเร่งเร้า

สถานการณ์ “ประชันวิสัยทัศน์” ได้กลายเป็น “ค่านิยม” ใหม่ต่อการเมืองก้าวใหม่

เป็นคำถามไปยังพรรครวมไทยสร้างชาติ เป็นคำถามไปยังพรรคพลังประชารัฐ เป็นคำถามไปยังพรรคภูมิใจไทย เป็นคำถามไปยังพรรคประชาธิปัตย์

ถามนักการเมือง “เก่า” ถามนักการเมือง “ใหม่”