ต้องยอมรับว่าการเปิดเวทีที่นครพนมของพรรคภูมิใจไทยเป็นอลังการงานสร้าง
แม้ว่านครพนมพรรคภูมิใจไทยจะมี ส.ส.เพียง 1 คน ท่ามกลางการแวดล้อมของอีก 3 ส.ส.จากพรรคเพื่อไทย
กระนั้น ก็ต้องยอมรับใน “บารมี” ทางการเมือง
1 ย่อมเป็นบารมีของ นายศุภชัย โพธิ์สุ ขณะเดียวกัน 1 เป็นบารมีของพรรคภูมิใจไทย เป็นบารมีของ นายอนุทิน ชาญวีรกูล
เพราะว่าอยู่ในสถานะแห่ง “รัฐบาล”
อลังการจากหน้าเวทีนครพนมมิได้เป็นปรากฏการณ์ “แรก” ของพรรคภูมิใจไทย
ก่อนหน้านี้พรรคภูมิใจไทยเคยสร้างความอึกทึกอลังการมาแล้วบนเวทีที่ศรีสะเกษเมื่อเปล่งประกาศจะกวาด “ยกจังหวัด”
ประสาน “พลังดูด” จากพรรคเพื่อไทย
ผลสะเทือนอย่างฉับพลันทันใดก็คือ เกิดการเคลื่อนไหวผ่านปรากฏการณ์ “ตีหนู ไล่งูเห่า” จากครอบครัวเพื่อไทยด้วยพลังไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน
นั่นคือ “เพื่อไทย” นั่นคือ “ภูมิใจไทย”
ภาพที่เห็นจากนครพนม ภาพที่เห็นจากศรีสะเกษ คือการสำแดงพลานุภาพ
ไม่ว่าเมื่อเป็นการขับเคลื่อนโดยพรรคพลังประชารัฐ ไม่ว่าเมื่อเป็นการขับเคลื่อนโดยพรรคภูมิใจไทย ไม่ว่าเมื่อเป็นการขับเคลื่อนโดยพรรคประชาธิปัตย์
มีแต่พรรคเหล่านี้ที่สามารถประกาศ “เราทำได้”
นั่นก็คือ ทำได้ผ่านการระดมคน “เรือนหมื่น” นั่นก็คือ คนเรือนหมื่นนั้นอยู่ใน “เสื้อ” ทีมเดียวกัน สีเดียวกัน เครื่องแบบถอดมาจากแหล่งเดียวกัน
เนื่องจาก “พลานุภาพ” หมายถึง “เงิน” มหาศาล
ยิ่งโหมดแห่ง “การเลือกตั้ง” คืบคลานเข้ามา ภาพเหล่านี้ก็จะยิ่งปรากฏ
ไม่ว่าเมื่อ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา เดินทางไปพบกับประชาชน ไม่ว่าเมื่อ พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ เดินทางไปยื่นแก้มให้หอมถึงหน้าบ้าน
นี่คือ “พลานุภาพ” อันต้องมี “เงินทุน” เป็นพื้นฐาน
