คอลัมน์ วิเคราะห์การเมือง

หวังดี การเมือง ต่อ ชัชชาติ สิทธิพันธุ์ แรงดัน เพื่อไทย

ความปรารถนาดีของพรรคเพื่อไทยต่อ นายชัชชาติ สิทธิพันธุ์ อาจกลายเป็น “ปัญหา” ไม่ว่าจะมาจาก “ภายใน” ของพรรคเพื่อไทยโดยตรง ไม่ว่าจะมาจาก “เครือข่าย” หรือ “แขนขา” ทางการเมืองซึ่งมีสายสัมพันธ์แนบแน่นอยู่กับพรรคเพื่อไทย หากดำเนินไปอย่างโจ๋งครึ่ม ทะเล่อทะล่าจนเกินไป อย่าลืมว่า เมื่อแยกตัวออกจากพรรคเพื่อไทย นายชัชชาติ สิทธิพันธุ์ กำหนดบทบาทและระยะห่างในทางการเมืองเมื่อลงสมัครผู้ว่าฯกทม.อย่างไร ตอบได้อย่างเด่นชัดว่า ดำรงอยู่อย่าง “อิสระ” ที่ นายชัชชาติ สิทธิพันธุ์ กำหนดบทบาทอย่างเป็น “อิสระ” ของตนมาจาก “บทสรุป” อย่างไร บทสรุปหนึ่งก็คือ สัมผัสได้ในความล้มเหลวของ ผู้สมัครทั้งในนามพรรคไทยรักไทย พรรคพลังประชาชน พรรคเพื่อไทย ทั้งโดยตรงและโดยอ้อม เห็นได้จาก คุณหญิงสุดารัตน์ เกยุราพันธุ์ เมื่อปี 2543 เห็นได้จาก นางปวีณา หงสกุล เมื่อปี 2547 เห็นได้จาก นายประภัสร์ จงสงวน เมื่อปี 2551 ตลอดจน นายยุรนันท์ ภมรมนตรี เมื่อปี 2552 ต้องแพ้จาก นายสมัคร สุนทรเวช ถึง ม.ร.ว.สุขุมพันธ์ุ บริพัตร คําถามก็คือ แล้วทำไมพรรคเพื่อไทยไม่ปล่อยให้ นายชัชชาติ สิทธิพันธุ์ เดินไปอย่างอิสระ ทำไมจึงต้องเข้าไปวนเวียนอยู่โดยรอบ ไม่ว่าจะโดยการใช้ถ้อยคำกำกวม ไม่ว่าจะโดยการยืนยันในการส่งคนลงสมัคร ส.ก. เพื่อเป็นฐานทางการเมืองให้ และบางคนถึงกับนำเอา “ยุทธศาสตร์” พรรคเพื่อไทยไปกำหนด มิใช่โดยการกำหนดต่อ นายชัชชาติ สิทธิพันธุ์ หากแต่กำหนดและกดดันไปยังกลุ่มและพรรค การเมืองอื่นที่ต้องการส่งคนของตนลงชิง “ผู้ว่าฯ กทม.” ที่คิดว่าจะช่วยอาจช่วยฉุด นายชัชชาติ สิทธิพันธุ์ ก็เป็นได้ โดยชื่อและชั้นทางการเมืองผ่านสนาม “การเลือกตั้ง” พรรคเพื่อไทยจัดเจนอย่างยิ่ง เป็นความจัดเจนที่สะสมตั้งแต่ยุคพรรคไทยรักไทย พรรคพลังประชาชน และมั่นใจได้เลยว่าในการ เลือกตั้งครั้งหน้าไม่มีใครเหนือกว่าพรรคเพื่อไทยไปได้ แล้วจะไปกลัวอะไรกับพรรคละอ่อนเช่น “ก้าวไกล” ซึ่งไร้เดียงสาอย่างยิ่ง