“อาการ” ของหลายคนต่อบทบาทของ นายชัชชาติ สิทธิพันธุ์ น่าสนใจ

ไม่ว่าจะจาก พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ไม่ว่าจะจาก นายชัยวุฒิ ธนาคมานุสรณ์ ไม่ว่าจะจาก นายสุชาติ ชมกลิ่น

บ่งสะท้อนความวิตก ฉายชี้ความกังวล

เพียงแต่ความกังวลของ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา มาจากสถานะที่ดำรงตำแหน่งเป็น “นายกรัฐมนตรี” จึงไม่ลังเลที่จะแสดงความเหนือกว่า

ผ่านการกุมและกดนิ้วของอีกฝ่ายในเชิงข่ม

เมื่อมองผ่านแต่ละ “ถ้อยคำ” ของคนอื่นซึ่งเป็น “รัฐมนตรี” อยู่ในรัฐบาลก็เห็นชัด

ชัดในความอึดอัด แรกสุดก็คือ การจัดลำดับและความไม่สามารถอย่างเพียงพอที่จะยอมรับใน “กระแส” ที่ทะยานอย่างรุนแรงในทางสังคม

บ้างก็โยนให้กับเรื่องของ “พีอาร์” ประชาสัมพันธ์

บ้างก็หยิบเอาบทสรุปของ “นาย” ที่ว่า กรุงเทพมหานครก็เสมอเป็นเพียงจังหวัดหนึ่งใน 77 จังหวัดของประเทศ มิได้มีความผิดแปลกไปจากจังหวัดอื่น

ทั้งๆ ที่รู้อยู่แก่ใจว่าไม่เป็นความจริง

คําถามก็คือ หาก นายชัชชาติ สิทธิพันธุ์ ไม่โดดเด่นทำไมต้องให้ความสนใจ

นายชัยวุฒิ ธนาคมานุสรณ์ อาจสนใจเพราะเป็น “เด็กวิศวะ” มาจากจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยเช่นเดียวกันแล้วโดดเด่นทางการเมืองอย่างเหลือเชื่อ

นายสุชาติ ชมกลิ่น อาจสนใจเพราะเห็นเป็น “นักการเมือง”

ขณะเดียวกัน ก็มีความมั่นใจว่าผลงานของ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา มีความเหนือกว่าผลงานของ นายชัชชาติ สิทธิพันธุ์ จากมุมมองของตน

จึงมีทั้งความหวาดกลัวและลึกๆ ก็ขัดอกขัดใจ

ปมสำคัญอันทำให้เกิดอาการในแบบ “กระบอกตาร้อนผ่าว” มาจากปัจจัยอะไร

คำตอบเด่นชัดอย่างยิ่งว่า ทุกก้าวย่างของ นายชัชชาติ สิทธิพันธุ์ มีผลสะเทือนและผลสะเทือนนั้นกำลังก่อให้เกิดการเปรียบเทียบอย่างแหลมคม

เปรียบเทียบกับ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา