คลิปจากจังหวัดหนึ่งในภาคตะวันออกเฉียงเหนือกำลังส่งผลสะเทือนเป็นอย่างสูง

เนื่องจากเป็น “คลิป” ที่ผู้สมัครคนหนึ่งแห่งพรรคก้าวไกล ตื๊อถาม “ชาวบ้าน” ที่ปฏิเสธต่อการเชิญชวนทางการเมืองให้ไปร่วมการเคลื่อนไหว

เนื่องจากเป็นการปฏิเสธพร้อมกับถามถึง “เงิน”

หากมองตามความเป็นจริง นี่เป็นท่วงท่าและอาการอันซื่อสัตย์และตรงไปตรงมายิ่งของชาวบ้านในบรรยากาศแห่งการหาเสียง

บังเอิญเป็นเรื่องที่เกิดกับผู้สมัครจากพรรคก้าวไกล

ต้องยอมรับว่ามิได้เป็นพื้นที่ “อีสาน” เท่านั้นที่ “เงิน” เข้ามามีบทบาทในการหาเสียง

แม้กระทั่งในบางพื้นที่ของกรุงเทพมหานคร “เงิน” ก็เป็นปัจจัยอันขาดมิได้ และเป็นเรื่องที่ธรรมดาอย่างปกติยิ่งในทางการเมือง

เป็นเรื่องที่ใครๆ ก็ทำกัน เป็นเรื่องที่พรรคไหนก็ทำกัน

เพียงแต่เมื่อเกิดขึ้นกับผู้สมัครจากพรรคก้าวไกลเท่านั้นหรอก เรื่องนี้จึงกลายเป็นความไม่ปกติ และเมื่อมีการนำมาเผยแพร่ก็กลายเป็นเรื่อง

เกิดอาการหนาวร้อนกันอย่างถ้วนหน้า

คำถามก็คือ เหตุใดความเป็นปกตินี้จึงกลายเป็นความแปลกแปร่งในทางการเมือง

คำตอบอันตรงเป้าที่สุดก็คือ เมื่อพรรคอนาคตใหม่ปรากฏตัวในการเลือกตั้งเมื่อเดือนมีนาคม 2562 เป็นต้นมา

เพราะพรรคอนาคตใหม่ ไม่มี “หัวคะแนน” และมิได้ใช้ระบบนี้

หากมีการถกเถียงถึงเรื่องการซื้อเสียงแทบทุกพรรคการเมืองที่อุดมไปด้วย “บ้านใหญ่” ล้วนพูดไปหลบสายตาไป ไม่กล้าสบโดยตรง

จาก “อนาคตใหม่” มายัง “ก้าวไกล” ก็เป็นเช่นนี้

หากมองว่าภาพของพรรคก้าวไกลเช่นนี้คือภาพแห่งความเป็น “สุดโต่ง” ทางการเมือง

ก็ต้องย้อนกลับไปสู่ความเป็น “ปกติ” ของการเมืองดำรงอยู่อย่างไร หากหยั่งลงไปในความเป็นจริงของการใช้เงินของแต่ละพรรคการเมือง

บางทีลักษณะ “สุดโต่ง” อาจเป็นของพรรคการเมืองอื่น