วิวาทะจากเวทีดีเบตเมืองพัทยากำลังพัฒนาไปสู่การเป็น “เส้นแบ่ง” ในทางการเมือง

เป็นไปอย่างที่ นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ นำเสนอ หรือว่าจะเป็นไปอย่างที่ นายสุชาติ ชมกลิ่น ลุกขึ้นมาโต้แย้งด้วยความร้อนแรง

มิได้เป็นเป้าหมายในทาง “ส่วนตัว” หากเป็น “โดยรวม”

ไม่เพียงเป็นผลสะเทือนต่อ นายสุชาติ ชมกลิ่น ไม่เพียงเป็นผลสะเทือนต่อพรรครวมไทยสร้างชาติ หรือแม้กระทั่งพรรคพลังประชารัฐ

หากหมายรวมไปยัง “ก้าวไกล” ด้วย

มีความพยายามจาก นายสุชาติ ชมกลิ่น ที่จะขยายให้เป็นเรื่องของ “สถาบัน”

“ผมขอเรียกร้องนักการเมือง คนด่าสถาบันการเมืองแบบนี้คุณทนดูกันได้อย่างไร ผมพูดในสิ่งที่ถูกต้อง หรือให้นิ่งอยู่เฉยๆ”

ปมอยู่ที่ว่า นายสุชาติ ชมกลิ่น ถามไปยังที่ใด

ถามคนบนเวทีอย่าง นายสนธยา คุณปลื้ม พรรคเพื่อไทย นายสาธิต ปิตุเตชะ พรรคประชาธิปัตย์ นายชัยวุฒิ ธนาคมานุสรณ์ พรรคพลังประชารัฐ

หรือถามอย่างเร่งเร้าไปยังพรรคก้าวไกล

ประเด็นอยู่ที่ว่า “จุดเดือด” แท้จริงของ นายสุชาติ ชมกลิ่น มาจากจุดใดทางการเมือง

เป็น “นักการเมืองกลุ่มหนึ่ง” ซึ่งเป็น “นั่งร้าน” ให้กับเผด็จการ ให้กับกระบวนการ “รัฐประหาร” แล้วสืบทอดอำนาจ

หรือว่าเป็นเรื่องของ “กระทรวงแรงงาน”

เป็นข้อเท็จจริงว่าโบนัส 8-9 เท่าของโตโยต้า อีซูซุ ได้มาอย่างไร เป็นข้อเท็จจริงในเรื่องอัตราการว่างงานว่าดำรงอยู่อย่างไร

นั่นก็คือ มิได้เป็น “ผลงาน” ของ นายสุชาติ ชมกลิ่น

คำถามจาก นายสุชาติ ชมกลิ่น จึงได้เกิดขึ้นในความว่างเปล่าแห่ง “ข้อเท็จจริง”

ตรงกันข้าม นายสนธยา คุณปลื้ม รู้ นายสาธิต ปิตุเตชะ รู้ นายชัยวุฒิ ธนาคมานุสรณ์ รู้ว่าอะไรคือ “ความเป็นจริง” ณ เบื้องหน้า

เพียงแต่ นายสุชาติ ชมกลิ่น อาจไม่กล้า “ยอมรับ” เท่านั้น