กรณีของ นางกนกวรรณ วิลาวัลย์ กำลังกลายเป็น“คำถาม” อันแหลมคมทางการเมือง

เป็นคำถามที่พุ่งตรงเข้าใส่ 1 รัฐบาล เป็นคำถามที่พุ่งตรงเข้าใส่ 1 พรรคภูมิใจไทย และเป็นคำถามที่พุ่งตรงเข้าใส่ 1 นางกนกวรรณ วิลาวัลย์

เป็นคำถามในเรื่องของ “จริยธรรม”

และเนื่องจาก นางกนกวรรณ วิลาวัลย์ ดำรงตำแหน่งเป็น “รัฐมนตรีช่วยว่าการ” แห่งกระทรวงศึกษาธิการจึงยิ่งมากด้วยความละเอียดอ่อน

เพราะนี่คือสำนักแห่งคุณธรรม จริยธรรม

ถามว่าเหตุใดกระทรวงศึกษาธิการจึงกลายเป็นตัวแทนแห่งคุณธรรมและจริยธรรม

จะตอบคำถามนี้ได้อย่างตรงเป้าจำเป็นต้องเริ่มจากยุคแห่ง “กระทรวงธรรมการ” ในแผ่นดินของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวเป็นต้นมา

คำว่า “ธรรมการ” ก็ระบุรากฐาน “ความคิด” เด่นชัด

ไม่ว่าเสนาบดีจะชื่อ เจ้าพระยาพระเสด็จสุเรนทรา ไม่ว่าเสนาบดีจะชื่อ เจ้าพระยาธรรมศักดิ์มนตรี ก็เป็นที่รับรู้ในเรื่องคุณธรรม

ผ่าน “สมบัติผู้ดี” ผ่าน “ธรรมจริยา”

เนื้อหาหนังสือ “สมบัติผู้ดี” เหนื้อหาของหนังสือ “ธรรมจริยา” เป็นอย่างไร

ไม่ว่าในยุคของ ม.ล.ปิ่น มาลากุล ไม่ว่าในยุคของ นายก่อ สวัสดิพาณิชย์ ไม่ว่าในยุคของ นายจาตุรนต์ ฉายแสง ไม่มีข้อกังขา

“รัฐมนตรี” ย่อมดำรงอยู่อย่างเป็น “ตัวอย่าง”

ตัวอย่างในความรอบรู้ทาง “วิทยาการ” ตัวอย่างในคุณธรรมและ “จริยธรรม” ทั้งโดยคำพูดและการกระทำที่เป็นจริง

เมื่อนำมาเทียบกับกรณี นางกนกวรรณ วิลาวัลย์ เป็นอย่างไร

ถามว่ากรณีของ นางกนกวรรณ วิลาวัลย์ เป็นเรื่อง “ส่วนตัว” แท้จริงหรือไม่

ปมเงื่อนอยู่ตรงที่พรรคการเมืองใดเสนอชื่อ นางกนกวรรณ วิลาวัลย์ ปมเงื่อนอยู่ตรงที่นายกรัฐมนตรีคนใดให้การรับรองชื่อ นางกนกวรรณ วิลาวัลย์

นี่จึงเป็นเรื่องของรัฐบาล นี่จึงเป็นเรื่องของพรรคการเมือง