กรณีของ ร.อ.ธรรมนัส พรหมเผ่า มากด้วยความละเอียดและซับซ้อนทางการเมือง
หากอ่านท่าทีจากพรรคเพื่อไทย พรรคก้าวไกล และรวมถึงพรรคเสรีรวมไทย ก็มากด้วยความระมัดระวังเป็นอย่างสูง
แม้เหมือนกับจะ “ต้อนรับ” แต่ก็คำนึงถึง “กฎเกณฑ์”
โดยพื้นฐานแล้ว ร.อ.ธรรมนัส พรหมเผ่า เพียงแต่แสดงออกที่ถอยห่างจากการเป็นฝ่ายของรัฐบาล แต่ก็ยังมิได้มาอยู่กับฝ่ายค้านอย่างเป็นทางการ
เพราะมีพันธะและมีบางเยื่อใยดำรงอยู่
หากมองจากด้านของพรรคเพื่อไทย หากมองจากพรรคก้าวไกลก็จะเข้าใจ
ท่าทีอันมาจากอุปมาของ นายสุทิน คลังแสง เหมือนจะเปิดกว้าง ท่าทีอันมาจาก นายรังสิมันต์ โรม เปี่ยมด้วยความระมัดระวัง
ระวังต่อเยื่อใยที่มีต่อ พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ
เงื่อนไขของพรรคเศรษฐกิจไทยคือไม่สงสัยต่อ พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ และยังปฏิบัติต่อ พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ ด้วยความเคารพ
ทั้งๆ ที่ พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ คือ “กลุ่ม 3 ป.”
หลักการที่ไม่ควรจะมองข้ามก็คือ การดำรงอยู่ของ “พรรคร่วมฝ่ายค้าน” เป็นอย่างไร
พรรคร่วมฝ่ายค้านไม่เพียงแต่จะมี “ผู้นำฝ่ายค้าน” อย่างเด่นชัด หากแต่การประกอบส่วนขึ้นก็มีระบบผ่านหัวหน้าพรรค เลขาธิการพรรค
งานในรัฐสภาก็ผ่านกระบวนการของ “วิป”
ในเมื่อญัตติขอเปิดอภิปรายทั่วไปเพื่อลงมติไม่ไว้วางใจได้มีการกำหนดกรอบของเวลา กำหนดตัวบุคคลเอาไว้แล้วอย่างเสร็จสรรพ หากเปลี่ยนแปลงก็ต้องหารือร่วมกัน
ตรงนี้แหละคือ “ด่าน” ที่ ร.อ.ธรรมนัส พรหมเผ่า จะต้องเข้าไป
ประเด็นที่ ร.อ.ธรรมนัส พรหมเผ่า และพรรคเศรษฐกิจไทยต้องพบคือ ความไว้วางใจ
ทั้งยังเป็นความไว้วางใจไม่เพียงแต่ในทาง “ความรู้สึก” หากแต่ยังผ่านกระบวนการที่แน่นอนในการตรวจสอบและผ่านวิธีการอันเด่นชัด
นั่นคือ เข้าทางตรอก ออกทางประตู
