การเปิดปราศรัยใหญ่ที่อุดรธานีของครอบครัว “เพื่อไทย” ได้รับการจับตา

ไม่เพียงเพราะเป็นการปราศรัยบนเวทีเปิดครั้งแรกของ น.ส.แพทองธาร ชินวัตร

ยังเท่ากับเปิดตัว แคนดิเดต “นายกรัฐมนตรี”

แต่คำถามที่ตามมาก็คือ ทำไมต้องเลือก “อุดรธานี” และทำไมต้องเน้นไปยังพื้นที่บางพื้นที่ของอุดรธานีอย่างเป็นพิเศษ

ตรงนี้เป็นทั้ง “จุดแข็ง” และ “จุดอ่อน”

จุดแข็งอย่างยิ่งของอุดรธานีก็คือ การได้รับเลือกอย่างชนิด “ยกจังหวัด”

นี่ย่อมต่างไปจาก “ขอนแก่น” ซึ่งเปิดตัวครอบครัวเพื่อไทยเมื่อเดือนตุลาคม 2564 นี่ย่อมต่างไปจากปฏิบัติการ “ตีหนู ไล่งูเห่า” อย่างครึกโครมที่ศรีสะเกษ

เนื่องจาก “อุดรธานี” เป็นเมืองหลวงของ “เสื้อแดง”

จำเป็นที่ น.ส.แพทองธาร ชินวัตร จะได้พบกับมวลชนเรือนหมื่นเรือนแสนกับตา

แต่ภายใน “จุดแข็ง” ก็ปรากฏ “จุดอ่อน” น่าห่วงใย

เป็นความห่วงใยในบางพื้นที่ที่มีการแยกตัวไปยังพรรคไทยสร้างไทยซึ่งเป็นคู่ปรับ

เป็นในพื้นที่เดิมของ นายขจิตร ชัยนิคม เป็นในพื้นที่เดิมของ นายอนันต์ ศรีพันธุ์ ซึ่งคร่ำหวอดทางการเมืองมาอย่างยาวนาน ต่อเนื่อง

จุดอ่อนเห็นได้จากเลือกตั้งเมื่อเดือนมีนาคม 2562

เนื่องจาก 2 คนนี้เอาชนะคู่แข่งได้อย่างเฉียดฉิวแบบเส้นยาแดงผ่าแปด ขณะที่คู่แข่งก็ไปอยู่ในร่มเงาของพรรคไทยสร้างไทยซึ่งรู้เกมของพรรคเพื่อไทยเป็นอย่างดี

ตรงนี้ต่างหากที่พรรคเพื่อไทยต้องรอบคอบและรัดกุม

ทางออกหนึ่งของพรรคเพื่อไทยคือ เสนอทางเลือกให้ไปอยู่ในบัญชีรายชื่อของพรรค

แต่ประสบอุปสรรค เพราะบรรดา “ผู้อาวุโส” ยังเห็นว่าช่องทางระบบเขตแน่นอนกว่า มั่นใจได้มากกว่าอันดับของ “บัญชีรายชื่อ” ที่เสนอมา

“บัญชีรายชื่อ” นั่นแหละคือจุดปัญหาใหม่ของแต่ละพรรคการเมือง