ยอมรับเถิดว่าผลสะเทือนปรากฏการณ์ นายชัชชาติ สิทธิพันธุ์ นั้นลึกซึ้ง กว้างไกล

ไม่เพียงอ่านได้จาก“ปฏิกิริยา”ที่มวลชนหงุดหงิดและไม่พอใจต่อท่าทีของคณะกรรมการการเลือกตั้งและของ นายศรีสุวรรณ จรรยา เท่านั้น

หากแม้กระทั่งเมื่อเดินเข้าอาคาร “กรุงเทพมหานคร”ก็ร้อนแรง

นั่นก็เห็นได้จากการออกมาต้อนรับด้วยความอบอุ่นและคึกคักของคนที่ทำงานอยู่ภายในอาคารกรุงเทพมหานครในลักษณะของการรอคอย

เป็นการต้อนรับ“เพื่อนร่วมงาน”คนใหม่

เมื่อติดตามแต่ละจังหวะก้าวของ นายชัชชาติ สิทธิพันธุ์ ก็เป็นขนมพอสมกับน้ำยา

คงจำกันได้ว่าเพียง 1 วันหลังวันอาทิตย์ที่ 22 พฤษภาคม นายชัชชาติ สิทธิพันธุ์ ก็นั่งเรือไปในคลองลาดพร้าวอันถือว่าเป็นจุดอันตรายในเรื่องน้ำท่วม

แล้วก็ไปตักขยะร่วมกับ“คนทำงาน”อย่างเสมอหน้ากัน

การเข้าพบกับ“คนขนขยะ”ในอีกพื้นที่หนึ่งจึงไม่เพียงแต่จะได้เห็นภาพ นายชัชชาติ สิทธิพันธุ์ สวมเสื้อยืดอันเป็นเครื่องแบบของคนขนขยะ

หากแต่ยังโพสต์ข้อความ“เพื่อนร่วมงาน” ออกมาเด่นชัด

คําถามที่ตามมาอย่างฉับพลันทันใดคือ เคยเห็น“ผู้ว่าฯ”จังหวัดไหนเป็นแบบนี้หรือไม่

แน่นอน ภาพแบบนี้จะมีก็แต่จาก นายชัชชาติ สิทธิพันธุ์ อันเป็น“ผู้ว่าฯ”ที่มาจากการเลือกตั้ง ได้รับมอบ“อาณัติ”อันเป็นเสียงสวรรค์จากประชาชน

ทั้งยังประกาศตนเป็น“เพื่อนร่วมงาน”กับทุกคนในกทม.

ตรงกันข้าม บรรดา“ผู้ว่าฯ”อันมาจากการแต่งตั้งเมื่อเดินทางไปรับตำแหน่งจึงมากด้วยอำนาจมากด้วยบารมีและวางตนเป็น“เจ้านาย”ในฐานะ“พ่อเมือง”

เป็นผู้ที่ดำรงอยู่ในฐานะ“ผู้ปกครอง” มิใช่“เพื่อนร่วมงาน”

การได้รับเลือกของ นายชัชชาติ สิทธิพันธุ์ อาจเสมอเป็นเพียงจังหวัดจังหวัดหนึ่ง

จะแตกต่างก็เพียงแต่ว่าจังหวัดอันชื่อว่า“กรุงเทพมหานคร”ประชาชนสามารถเลือก ขณะที่จังหวัดอื่นๆ อีก 70 กว่าจังหวัด ประชาชนไม่สามารถ“เลือก”

ภาพเปรียบเทียบนี้จึงมีนัยลึกซึ้งยิ่งในทาง“ความคิด”