ปิ๋ม ซีโฟร์ แจงศรัทธา หนังหน้าครู ถูกแนะนำให้เอาไปเผา

ปิ๋ม ซีโฟร์ แจงศรัทธา / ก่อนหน้านี้ “ปิ๋ม ซีโฟร์” ศุภรดา รินรดามณี นักร้องและครูสอนเต้นชื่อดัง ที่ได้เดินทางมาที่บ้าน “จิลล์” จักรพงศ์ การสมพรต นักสะสมกุมารทอง เพื่อบูชา “หนังหน้าครู” (ที่เชื่อว่าทำขึ้นมาจากหนังของมนุษย์ เมื่อครูท่านนั้นได้เสียชีวิตลง จึงถูกเลาะหนังใบหน้าขึ้นมา โดยเจ้าตัวจะต้องเอ่ยปากลั่นวาจาไว้ก่อนตาย ขอสละวิญญาณเพื่อทำหน้าครูปกปักษ์รักษา ปกป้องคุ้มครองลูกศิษย์ต่อไป)

และทันทีที่ ปิ๋ม ขึ้นไปชั้นบนของบ้านและได้พบกับหิ้งบูชาหนังหน้าครู ก็ได้ก้มลงกราบ เจ้าตัวก็ตัวสั่นร้องไห้ และชี้ไปที่หนังหน้าครูองค์หนึ่งและพูดขึ้นว่า องค์นี้เป็นครูของปิ๋ม แล้วก็ร้องไห้หนัก ก้มลงกราบไม่ยอมเงยหน้า ตามที่เคยเสนอข่าวไปก่อนหน้านี้

ต่อมา จิลล์ และ ปิ๋ม ได้ไปออกรายการ “ถกไม่เถียง” โดยมี “ทิน โชคกมลกิจ” เป็นพิธีกรดำเนินรายการ ในตอน “หนังหน้าครู” เลาะหน้าคนตาย ขึ้นหิ้งบูชา ตำนานไร้ผู้บันทึก หรือ ไม่เคยมีอยู่จริง? ในรายการช่วงหนึ่ง จิลล์ ได้พูดว่า “ตนได้ติดต่อกับทางกรมศิลป์ฯ แต่ทางนั้นเขาไม่รับ และให้คำตอบว่าไม่มีอยู่ในสารบบ ตนอยากรู้ประวัติความเป็นมาของเรื่องหน้าครูให้กระจ่างเท่านั้น และเวลาใครถามจะได้ตอบด้วยความภาคภูมิใจว่าประวัติความเป็นมาเป็นแบบนี้”

และทางรายการได้โฟนอินกับ “ดร.สุรัตน์ จงดา” หรือ ครูไก่ อาจารย์ผู้เชี่ยวชาญนาฏศิลป์ ได้ให้สัมภาษณ์ไว้ตอนหนึ่งว่า “ที่ทางกรมศิลป์ฯ เขาไม่รับเพราะว่าไม่ใช่วัตถุโบราณ ไม่มีประวัติความเป็นมาที่แน่นอน และถ้าให้ตนแนะนำ ก็แนะนำให้เอาไปจำเริญเสีย แปลว่าอะไรก็คือนำไปเผาแล้วทำบุญกุศลให้เขา จะได้จบเรื่องกันไปครับ”

ต่อมาวันที่ 9 มิ.ย. 65 ปิ๋ม ซีโฟร์ ได้เดินทางมาที่บ้านของ จิลล์ จักรพงศ์ อีกครั้ง เพื่อจะทำการ รำถวายต่อหน้า หนังหน้าครู ทั้ง 21 ใบหน้า และทำพิธีบวงสรวงบูชาเพื่อความเป็นศิริมงคลสืบไป ก่อนจะเริ่มพิธี ปิ๋ม ได้ให้สัมภาษณ์ว่า “เหตุผลที่มาในวันนี้เพื่อที่จะรำถวายต่อหน้า ครูทั้ง 21 ใบหน้า เพราะว่าก่อนหน้านี้ได้มาสักการะขอพรกลับไป 3 ข้อ และเรื่องที่ขอไปนั้นได้สำเร็จแล้ว ตนจึงเชื่อว่าเป็นเพราะบารมีของหนังหน้าครูที่นี่ที่ทำให้สำเร็จสมปรารถนา”

ก่อนหน้านี้ได้ไปออกรายการแล้วมีอาจารย์ท่านหนึ่งแนะนำให้นำไปจำเริญ(เผา) สร้างความไม่พอใจให้กับตนใช่หรือไม่ เพราะนั่งหลับตาตลอด? ปิ๋ม เผยว่า “ไม่ได้พูดแบบนั้น แต่ขออนุญาตด้วยความเคารพครูไก่ ขออนุญาตเอ่ยนาม เพราะวันนั้นครูไก่เป็นผู้ที่มาให้ความรู้กับพวกเรานะคะ แต่ขอตอบว่าวันนั้นทำไมนั่งหลับตาก็เพราะว่าอยากจะแสดงความนอบน้อม และน้อมรับในสิ่งที่ครูพูดมา แต่ในใจด้วยความเคารพ ปิ๋มมองว่าเรื่องนี้ยังไม่มีข้อพิสูจน์ และในการที่ใครตัดสินว่าใช่หรือไม่ใช่ ถูกหรือไม่ถูก ในใจของตนที่เป็นผู้น้อยก็มองว่า น่าจะต้องมีการพิสูจน์ก่อนไหมว่าใช่หรือไม่”

“เวลาตนมีข่าวแบบนี้ แน่นอนว่ามักจะมี 2 ด้าน มีหลายมุม มีคนเชื่อและคนไม่เชื่อ แต่ที่ได้รับข่าวสารมาคือบางคนหัวเราะเยอะ บางคนดูถูก บางคนก้าวร้าวให้ร้ายหรือตัดสินไปแล้วในสิ่งที่พวกเรากำลังศรัทธาอยู่ ก็ขออนุญาตกราบเรียนว่าถ้าจะพิพากษา ข้อหนึ่งเราที่อยู่ตรงนี้เกิดไม่ทันแน่ๆ ปิ๋มก็เกิดไม่ทัน ผู้ที่ให้ข้อมูลก็เกิดไม่ทัน เพราะฉะนั้นก่อนที่จะตัดสินต้องไปถามผู้รู้ก่อน ในความคิดส่วนตัวนะคะ ก่อนที่จะหัวเราะเยอะคนนี้(ชี้ตนเอง) ต้องทราบ ต้องรู้ให้ชัดเจนก่อนแค่นั้นเอง ส่วนที่แนะนำมาก็ต้องถามเจ้าของผู้ครอบครองก่อนว่าเขาอยากจะนำไปจำเริญหรือไม่ เพราะเป็นสิทธิ์ของผู้ครอบครอง”

“แต่ในความคิดส่วนตัว ถ้าเราศรัทธาและไม่เดือดร้อน ไม่ทำให้สังคมและไม่ทำให้บุคคลเดือดร้อน ตนก็จะศรัทธาต่อไปค่ะ”