กลายเป็นอีกหนึ่งข่าวเศร้าของวงการนักการเมือง โดยเมื่อวันที่ 23 พ.ย. 66 ที่ผ่านมา ทางเพจเฟซบุ๊กของนายจาตุรนต์ ฉายแสง Chaturon Chaisang ได้โพสต์ข้อความแจ้งข่าวเศร้า ระบุว่า

“พ่ออนันต์ ฉายแสง ป่วยติดเตียงมานาน หลายๆท่านถามไถ่ด้วยความห่วงใยตลอดมา บัดนี้พ่อจากพวกเราไปแล้วเมื่อเวลา 17:19 น.วันนี้ (23 พฤศจิกายน 2566) ด้วยโรคชราครับ

ถึงแม้จะเข้าใจสัจธรรมว่าเกิดแก่เจ็บตายเป็นเรื่องธรรมดาที่ไม่มีใครหนีพ้นไปได้ แต่พวกเราลูกๆทุกคนก็เสียใจอาลัยอย่างยิ่ง

พ่ออนันต์เป็นแบบอย่างของผู้ที่ต่อสู้ในชีวิตมาอย่างเข้มแข็ง จากลูกกำพร้าตั้งแต่วัยเด็กจนมาเป็นนักการเมืองที่ประสบความสำเร็จ มีเกียรติและศักดิ์ศรีที่ลูกทุกคนภูมิใจ พ่อสร้างพวกเราทุกคนในทางการเมือง ที่สำคัญและมีคุณค่าที่สุดคือการอบรมสั่งสอนในคิดถึงคนยากคนจน ไม่เบียดเบียนผู้อื่น ซื่อสัตย์สุจริตและรักประชาธิปไตย

ในนามของลูกๆหลานๆและครอบครัวฉายแสง ผมขอขอบคุณทุกท่านที่ได้แสดงความรักความห่วงใยต่อพ่ออนันต์ในหลายปีที่ผ่านมารวมทั้งที่ได้ช่วยเหลือเกื้อกูลกันและกันตลอดมาด้วยครับ

ขออภัยที่ไม่ได้มาเรียนเชิญด้วยตนเอง กำหนดการพิธีบำเพ็ญกุศล จะได้แจ้งให้ทราบต่อไปครับ”

ประวัติ อนันต์ ฉายแสง

อนันต์ ฉายแสง เกิดเมื่อวันที่ 20 มกราคม 2470 สมรสกับนางเฉลียว ฉายแสง มีบุตร-ธิดา 4 คน คือ นายจาตุรนต์ ฉายแสง นายกลยุทธ ฉายแสง นายวุฒิพงศ์ ฉายแสง และ นางฐิติมา ฉายแสง

ผลงานการทางเมือง ของ อนันต์ ฉายแสง

อนันต์ เคยรับราชการตำรวจมาก่อน ก่อนที่จะเริ่มเข้าสู่วงการการเมืองด้วยการเป็นสมาชิกสภาเทศบาลเมืองฉะเชิงเทรา ในปีพ.ศ.2501 และได้รับตำแหน่งเป็นเทศมนตรี ในปีพ.ศ.2502 จนถึงพ.ศ.2510 (รวม 8 ปี)

ต่อมาได้รับเลือกตั้งให้เป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร (สส.) จังหวัดฉะเชิงเทรา เป็นครั้งแรกในปีพ.ศ.2512 และได้รับความไว้วางใจจากประชาชนชาวแปดริ้วเลือกให้ดำรงตำแหน่ง สส.ฉะเชิงเทรา มากถึง 4 ปีซ้อน (พ.ศ.2512 – 2544) ในระหว่างนั้น นายอนันต์ ฉายแสง เคยได้ดำรงตำแหน่งรองเลขาธิการพรรคสันติชน ในปีพ.ศ.2517 และยังได้เป็นรองหัวหน้าพรรคประชาชน ในปีพ.ศ.2531 อีกด้วย

ต่อมา อนันต์ ฉายแสง ได้รับโปรดเกล้าฯ แต่งตั้งให้เป็นรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงคมนาคม เมื่อ พ.ศ. 2518 ในรัฐบาลหม่อมราชวงศ์คึกฤทธิ์ ปราโมช (ครม.36) ต่อมาถูกปรับไปดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงสาธารณสุข[8] และเป็นรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงอุตสาหกรรม เมื่อ พ.ศ. 2528 ในรัฐบาลพลเอกเปรม ติณสูลานนท์ (ครม.43)