นึกว่าละครคุณธรรม สาววัย 30 ไปงานเลี้ยงรุ่นมัธยม เพื่อนเก่าดูถูกเป็นสาวโรงงาน รู้รายได้แล้วอึ้ง

เว็บไซต์ Soha ของเวียดนาม เปิดเผยเรื่องราวของสาวคนหนึ่ง นามว่า หลี่ฟาง มาจากครอบครัวยากจนในชนบทห่างไกลของประเทศจีน หลังจบมัธยม เธอตัดสินใจละทิ้งความฝันที่จะเรียนต่อและเข้าทำงานในโรงงาน

วันหนึ่ง หลี่ฟางบังเอิญทราบว่าพวกเพื่อนร่วมชั้นมัธยมของเธอกำลังจะมีการจัดงานเลี้ยงรุ่น ความคิดถึงอดีตที่เคยมีร่วมกับเพื่อนๆ ก็พลันผุดขึ้นในใจ แม้ว่าตอนนั้นจะลำบาก เธอก็มีความทรงจำดีๆ มากมายในช่วงวัยเยาว์ เธอตัดสินใจเข้าร่วมงานเลี้ยงรุ่น หวังว่าจะได้พูดคุยรำลึกความหลังกับเพื่อนๆ อย่างไรก็ตาม เธอรู้สึกกังวลเล็กน้อย เพราะหลังจาก 12 ปี หลายคนคงเรียนจบมหาวิทยาลัยและมีชีวิตที่ต่างไปจากเธอ ซึ่งทำให้เธอกลัวว่าพวกเขาอาจมองเธอด้วยความรู้สึกเวทนาและเห็นใจ

ในวันที่มีงานเลี้ยงรุ่น หลี่ฟางมาถึงที่ร้านอาหารก่อนเวลา ทันทีที่เข้าไปในประตู เธอได้ยินเสียงพูดคุยอย่างสนุกสนานของเพื่อนร่วมชั้น ทุกคนพูดคุยกันเรื่องงานและชีวิต บางคนทำงานในบริษัทใหญ่ บางคนเปิดธุรกิจของตัวเอง ขณะที่เข้าร่วมงาน หลี่ฟางค่อยๆ รู้สึกอึดอัดเพราะสังเกตเห็นว่าคำพูดของทุกคนเต็มไปด้วยความสุภาพ และการโอ้อวดถึงความสำเร็จของตัวเอง

เมื่อมีคนรู้ว่าหลี่ฟางทำงานในโรงงาน เพื่อนหญิงคนหนึ่งหัวเราะเยาะและดูถูกเธอเรื่องการแต่งตัวล้าสมัย อีกคนหนึ่งแนะนำว่าหลี่ฟางควรเปลี่ยนงานและแต่งตัวให้ทันสมัย ไม่อย่างนั้นจะหาสามีได้ยาก

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ หลี่ฟางรู้สึกทั้งหลากหลายและสับสน หลังจากจบการศึกษาและต่อสู้ดิ้นรนมานานโดยไม่มีเวลาเจอเพื่อนร่วมชั้น เธอเคยคิดว่างานเลี้ยงรุ่นเป็นโอกาสที่ทุกคนจะได้ช่วยเหลือและห่วงใยกัน แต่กลับกลายเป็นเวทีสำหรับการอวดอ้างและเปรียบเทียบชีวิตของแต่ละคน

หลังจากมื้ออาหาร มีเพื่อนบางคนเสนอให้ไปคาราโอเกะหรือร้านนวดต่อ หลี่ฟางยิ้มและปฏิเสธ ก่อนหาข้ออ้างที่จะรีบกลับ เธอสาบานกับตัวเองในใจว่าจะไม่เข้าร่วมงานเลี้ยงรุ่นแบบนี้อีกเลย นอกจากนี้เธอยังลบรายชื่อเพื่อนเก่าส่วนใหญ่ เหลือไว้เพียงเพื่อนสนิทคนหนึ่งที่เคยนั่งเรียนด้วยกันและอาศัยอยู่ข้างบ้าน ไม่เพียงแค่นั้น หลี่ฟางยังออกจากกลุ่มแชททั้งหมด เพราะเธอเข้าใจว่าหลังจาก 12 ปี ความหวังที่จะฟื้นฟูมิตรภาพเก่าๆ ไม่อาจเป็นจริงได้อีกแล้ว

ความจริงนั้น แม้หลี่ฟางจะทำงานในโรงงาน แต่ผ่านไป 12 ปี ด้วยความขยันและความมุ่งมั่น หลี่ฟางได้รับการเลื่อนตำแหน่งจากคนงานธรรมดาเป็นหัวหน้างาน ด้วยอายุเพียง 30 ปี เธอบริหารทีมงานกว่า 100 คน และมีรายได้ต่อปีประมาณ 1.7 ล้านบาท หรือตกเดือนละเกือบแสนห้า 

เมื่อกลับถึงบ้าน หลี่ฟางเล่าประสบการณ์ของเธอในงานเลี้ยงรุ่นให้เพื่อนๆ ฟัง ทุกคนรู้สึกเสียใจกับหลี่ฟางและคิดว่าเพื่อนร่วมชั้นของเธอทำเกินไป สำหรับหลี่ฟาง เธอได้เรียนรู้สิ่งใหม่จากเหตุการณ์นี้ เธอมีความเชื่อมั่นมากขึ้นและเข้าใจว่าคุณค่าของชีวิตไม่ควรวัดจากสายตาของผู้อื่น เธอตัดสินใจที่จะทำงานหนักต่อไปเพื่อให้ชีวิตตัวเองดีขึ้น