คำผกา ร่ายยาวต้นเหตุแท้จริง PM 2.5 ปัญหาที่รัฐปล่อยคาราคาซังมา 7 ปี ไม่คิดแก้ไข ชี้พอมีฝุ่นทีก็มาไล่จับคนเผารายย่อย แต่ไม่ไปจัดการรายใหญ่

10 มี.ค. 2566 – อั๋น ภูวนาท & แขก คำผกา มานั่งคุยกันในประเด็น “PM 2.5 กับปัญหาไม่มีวันจบ! ฝุ่นพิษลามไม่หยุด รัฐนิ่งสนิท-ไร้มาตรการแก้ไข” ผ่านรายการ “ข่าวจบคนไม่จบ” ในช่องทางข่าวสดออนไลน์

แขก คำผกา กล่าวว่า เรื่อง PM 2.5 ตนพูดเรื่องนี้มา 6-7 ปีแล้ว ทั้งแผนแม่บทโน่นนี่ เพราะถ้าคุณเริ่มจัดการกันตั้งแต่ 7 ปีก่อน มันจะเห็นผลแล้ว ไม่มีอะไรน่าเสียดายไปมากกว่าการที่เราปล่อยให้เวลาผ่านไป

ปัญหาที่มันหนักข้อขึ้นของฝุ่น PM 2.5 การที่เราหายใจไม่ออก มันเป็นแค่ห่วงโซ่ข้อสุดท้ายที่ปรากฏให้เห็นและมีผลกระทบต่อร่างกายของเรา แต่ต้นเหตุของ PM 2.5 มันอยู่กับสังคมไทย บางฤดูกาลมันก็ปรากฏตัว บางฤดูกาลก็ไม่ปรากฏ ถ้าเรารู้สาเหตุของมัน และเริ่มทำอะไรบางอย่าง เราจะไม่เสียเวลามาถึงวันนี้

เมื่อ 5-6 ปีที่แล้ว มีข้อมูลออกมาว่า มีการขยายพื้นที่ปลูกข้าวโพดอย่างมีนัยยะสำคัญในหลายพื้นที่ของประเทศ เนื่องจากรัฐบาลต้องการแก้ไขราคาข้าวตกต่ำ โดยการให้ปลูกข้าวโพดแทน พื้นที่การปลูกข้าวโพดจึงขยายไปมหาศาล ทีนี้มันมีการเผา เพราะการเผาเป็นวิธีจัดการซากที่ถูกที่สุด พอเผามันจึงเกิด PM 2.5

PM 2.5 ไม่ได้เกิดจากการที่ชาวบ้านเผาป่าเพื่อจะเก็บผักหวาน เห็ดเผาะ ส่วนนั้นมันน้อยนิดมาก แต่การเผาจน PM 2.5 เยอะขนาดนี้มันเกิดจากการทำไร่ขนาดใหญ่มาก ทีนี้คุณต้องไปคุยกับบริษัทที่เขาทำไร่ข้าวโพด ว่าการกำจัดซากพวกนี้โดยการเผา มันคือการไม่รับผิดชอบต่อประชาชนหลายล้านคน และรัฐบาลมีหน้าที่ต้องเข้าไปจัดการเรื่องนี้โดยตรงกลับไม่ทำ ปล่อยให้ล่วงเลยมานาน พอมี PM 2.5 มาทีคุณก็เที่ยวเอาน้ำไปฉีด แล้วมาบอกประชาชนว่าอย่าขายหมูปิ้ง อย่าก่อไฟ มาจับคนเผารายย่อย แต่พวกเผาขนาดใหญ่กลับไม่ทำอะไร

หนักกว่านั้น 2-3 ปีหลังนอกจากข้าวโพดแล้ว ก็มีนโยบายลดพื้นที่ปลูกข้าวด้วยการให้ไปทำไร่อ้อยแทน ซึ่งก็มาอิหรอบเดียวกับข้าวโพด นั่นคือการเผาอ้อย ซึ่งเอาตามจริงด้วยดาวเทียมหรือเทคโนโลยีต่าง ๆ คุณส่องไปก็รู้แล้วว่าเป็นพื้นที่ของใคร ฟาร์มของใคร บริษัทไหน มันไม่ได้ลับลมคมในจนหาไม่เจอ ไม่มีอะไรซับซ้อน

ง่าย ๆ เลยถ้าคุณคิดว่าต้นเหตุ PM 2.5 มาจากการเผาแล้วเผาอะไร ไปหาข้อมูลมาอธิบายให้ประชาชนฟัง แล้วถ้ามันเป็นเรื่องเผาข้าวโพดจริง เผาอ้อยจริงอย่างที่ตนบอกไป เอาปัญหานี้มากางคุยกัน ถ้าไม่เริ่มนับ 1 วันนี้อีก 5 ปีก็เป็นเหมือนเดิม เพราะถ้าเราอยากจะแก้ไขปัญหา เราต้องหาต้นเหตุของปัญหาให้เจอ ถ้าเราไม่รู้ต้นเหตุของปัญหา เราจะไม่มีวันออกจากปัญหานั้นได้