สาวอดีตพยาบาลแชร์ประสบการณ์ขอลาออก ทิ้งความเชื่อเดิมว่า “ข้าราชการ = มั่นคง” โดนใจชาวเน็ตทุกบรรทัด ลั่น “ฉันอยากเป็นคนรวย”
กลายเป็นอีกหนึ่งเรื่องราวที่ถูกแชร์ต่อในโลกออนไลน์ หลังสาวอดีตพยาบาลโพสต์เฟซบุ๊กรายหนึ่ง ขอลาออกจากการเป็นข้าราชการ แต่หลายคนก็สะดุดตาและถูกอกถูกในกับข้อความในภาพว่า “ฉันไม่ได้อยากเป็นคนเก่ง ฉันอยากเป็นคนรวย”
อดีตพยาบาล ระบุว่า ขอกราบลาออกจากข้าราชการ อย่าเรียนจบแล้วกลายเป็นแค่บัณฑิต จงเป็นตำนาน ตำนานแบบที่อาจารย์ยังด่าให้รุ่นน้องฟังอยู่ ทั้งที่จบมานานแล้ว เริ่มต้นจากสอบติดทุนได้เป็นพยาบาล การมาเรียนในวงการนี้ก็ไม่ได้มีจิตใจเมตตาปราณีอะไรนักหรอก แค่ทำตามหน้าที่ลูกที่ดี ศิษย์ที่น่ารัก ในบางอารมณ์ถ้าคนไหนกวนตีนใส่เรามาก ๆ เราก็อยากหยุมหัวเขาได้เหมือนกัน
เรียนจบมาทำงาน ใช้ชีวิตแบบวนลูป (ตื่น กินข้าว อาบน้ำ ขึ้นเวร นอน ตื่น กินข้าว อาบน้ำ ขึ้นเวร) มันก็จะวน ๆ แบบนี้ ช่วงแรกอยู่ในตำแหน่งพนักงานประกันสังคมขึ้นเวรจนเงินเดือนหมื่น7ไม่ต้องใช้ เพราะแค่ค่าเวรก็3-4หมื่นแล้ว (ใช้สังขารแลกมา) แต่บ่อยครั้งที่การไปทำงานก็ทำให้เจออะไรบางอย่าง ไม่เป็นไปตามที่เราคาดหวัง +ใช้ร่างกายมากๆ มันเลยเกิดอารมณ์อยากลาออกบ่อย ๆ หรือไม่ก็มองหาทางที่เหมาะกับตัวเองตลอด
ใช้ชีวิตมาเรื่อยๆเปื่อยๆ แต่ระหว่างนั้นก็ไม่เคยปฏิเสธโอกาสที่เข้ามานะ มีสอบอะไรได้ก็ไปสอบ (เลือกบรรจุไปแม่ฮ่องสอน ปัตตานีก็ทำมาแล้ว) จนสุดท้ายได้บรรจุข้าราชการที่กทม. ส่วนนึงก็ทำเพื่อตัวเอง หวังใจว่าการเป็นพยาบาล+ข้าราชการมีหน้าที่การงานการเงินที่มั่นคง จะทำให้แม่ ให้ครอบครัวสบายใจ
แต่พออะไรที่มันไม่ใช่ มันก็เหมือนเราใช้ชีวิตไปวัน ๆ กับเงินเดือนหมื่น5+มีสิทธิข้าราชการ ที่ใคร ๆ ก็บอกว่ามั่นคง อยู่มาจนได้ปีกว่า ๆ เริ่มไม่เห็นคุณค่าของตัวเองต่องานที่ทำละ (จะบอกว่ามันไม่ใช่ ก็ไม่เชิง) ประกอบกับเงินเดือนที่ได้มันสวนทางกับค่าครองชีพ ตอนแรกจะย้ายกลับบ้านที่ระยอง ดำเนินการเตรียมเส้นทางพร้อม แต่ก็ปัดตกเพราะเรามองว่ายังไงก็ไม่พ้นชีวิตประมาณเดิม เราเลยเริ่มมีความคิดที่จะไม่เป็นข้าราชการละ แต่ก็มีคนห่วงบวกพูดใส่ คงเตือนสติแหละ)
ในเรื่องที่ว่าเป็นข้าราชการมันมั่นคงแล้ว มั่นคงเพราะรัฐบาลเลี้ยงตอนแก่หลังเกษียณและไม่ถูกไล่ออกง่าย ๆ เรารับฟังนะ แต่คนหน้าเงินแบบเราอย่างที่บอก เรายังมองความมั่นคงก็คือความมั่งคั่ง ถ้ายังหาเลี้ยงตัวเองได้ และมีเงินใช้ยามฉุกเฉิน เราก็รู้สึกว่านี่คือความมั่นคงแล้ว มั่นคงเพราะราชการถูกไล่ออกยาก เออก็นะ รู้ ๆ กัน
แต่ชีวิตเราทำไมต้องมานั่งทำงานแบบกลัวโดนไล่ออก? เราไม่ได้เกิดมาเพื่อได้ลองใช้ชีวิตแบบเต็มที่รึไง บางคนคงมองว่าเราโง่ที่ทิ้งงานกับตำแหน่งที่มีแต่คนอยากได้ไป แต่ย้ำนะว่านิยามความสุขของชีวิตและเป้าหมายของการเกิดมาใช้ชีวิตอยู่มันไม่เหมือนกัน
แต่ละคนมันก็มีความชอบ และทัศนคติต่อความสำเร็จในชีวิตที่แตกต่างกัน บางคนมองว่าข้าราชการคือความสำเร็จของตัวเอง เราก็เคยมีความคิดนั้น แต่พอได้มาเป็นแล้ว มันดันไม่ใช่วะ อาชีพมันก็คืออาชีพ เราคงไปห้ามหรือเปลี่ยนความคิดคนอื่นไม่ได้ ทุกอาชีพก็มีคุณค่าหาเงินเลี้ยงตัวเองได้เหมือนกัน แค่มีความสุขกับสิ่งที่ทำก็พอ ขอแค่อย่าปิดกั้นตัวเอง และอย่าเป็นคนในแบบที่คนอื่นอยากให้เป็น
ถ้าให้เราปล่อยให้ตัวเองเป็นในแบบที่คนอื่นอยากให้เป็น หรือเป็นแบบนั้นเพราะจำใจเป็น แล้วเมื่อไหร่เราจะได้เป็นตัวเองในแบบที่ตัวเราอยากจะเป็นสักที สุดท้ายเราชอบคำนี้ “ตั้งเป้าหมายชีวิตไว้ให้ไกล ทำได้ก็เป็นเรื่องดี ทำไม่ไหว…อย่างน้อยก็รู้ว่าไม่มีอะไรได้มาง่าย ๆ โดยไม่มีอุปสรรค”
โพสต์ต้นฉบับ