อุบัติแห่งปฏิบัติการเปิดโหวต “เสียงประชาชน” ในวันที่ 20 สิงหาคม เป็นอุบัติรอบ 2

ขณะที่หนแรกถือเอาสถานการณ์แห่งญัตติขอเปิดอภิปรายทั่วไปเพื่อลงมติไม่ไว้วางใจเป็น “สะพานเชื่อม” ไปยัง 11 รัฐมนตรีอันเป็นเป้าการอภิปราย

แต่หนนี้ตั้งประเด็นอยู่ที่ “8 ปี นายกรัฐมนตรี”

กระนั้น ไม่ว่าหนก่อนหรือหนนี้หากสำรวจแก่นแกนของ “เป้าหมาย” อย่างจริงจังก็ยังรวมศูนย์อยู่ที่ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา เป็นสำคัญ

เพียงแต่สะท้อน “พัฒนาการ” ในลักษณะ “แนวร่วม”

ไม่มีใครตอบได้ว่า ความริเริ่มในการโหวต “ออนไลน์” มีรากฐานเป็นมาอย่างไร

เพียงแต่รับรู้โดยมูลฐานว่าตอนอภิปรายทั่วไปเพื่อลงมติไม่ไว้วางใจเป็นความร่วมมือระหว่าง “นักวิชาการ” กับ “สื่อ”

เบื้องต้นเป็น 4 ในปัจจุบันขยายเพิ่มเป็น 6

นั่นก็คือ เป็น 6 นักวิชาการจาก 6 สถาบันการศึกษา นั่นก็คือ 6 สถาบันสื่อ ซึ่งด้านหลักอยู่ในพื้นที่ของสื่อออนไลน์ อันถือว่าเป็นสื่อใหม่

เนื่องจากเป็นการโหวตผ่าน “สมาร์ตโฟน”

นัยยะสำคัญของปฏิบัติการเปิดโหวต “เสียงประชาชน” อ่านออกได้อย่างไรในทางการเมือง

คำตอบ 1 เป็นปฏิบัติการของนักวิชาการ “รุ่นใหม่” ประสานกับคำตอบ 1 การสนองรับและร่วมมือของสื่อ “ยุคใหม่” ที่มีความไวต่อการเปลี่ยนแปลง

เท่ากับเป็นการสำรวจ “ประชามติ” และจัดทำ “โพล”

เพียงแต่โพลอันสะท้อน “เสียงประชาชน” นี้เป็นการสะท้อนมาจากประชาชนผ่านพื้นที่ของสื่ออิเล็กทรอนิกส์ สำแดงความหลากหลายอย่างยิ่ง

โดยพื้นฐานเป็น “เรือนแสน” และมีโอกาสแตะ “หลักล้าน”

ไม่ว่าการสำรวจ “เสียงประชาชน” ครั้งก่อน หรือครั้งหลังมี “เป้าหมาย” อย่างเดียวกัน

เป็นเป้าหมายถึงคะแนนและความนิยมต่อรัฐบาล และโดยเฉพาะอย่างยิ่งต่อสถานการณ์ดำรงอยู่ของ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา เป็นหลัก

นี่คือ “อุณหภูมิ” อันทรงความหมายในทาง “การเมือง”