คอลัมน์ วิเคราะห์การเมือง

มองภาพ “เพนกวิน”เห็น เสกสรรค์ ประเสริฐกุลแจ้ง จิตร ภูมิศักดิ์

หากใครรู้สึกหงุดหงิดต่อท่วงท่าในแบบของ “เพนกวิน” พริษฐ์ ชิวารักษ์ อย่างเหลือหลาย

โปรดมองข้ามภาพอันอ้วนอุ้ยอ้ายของ พริษฐ์ เพนกวิน ไป และจินตนาการเห็นภาพและการเคลื่อนไหวของคนคนหนึ่งในอดีต นั่นคือ จิตร ภูมิศักดิ์

ถามว่าทำไมจึงถูก “โบยบก” จึงถูก “พักการเรียน”

คำตอบไม่เพียงดูจากการเขียนและการนำเสนอความคิดที่แปลกแหวกแนว หากแม้เมื่อทำวารสาร “มหาวิทยาลัย” 23 ตุลาคม ก็ไม่เหมือนใคร ไม่มีใครเหมือน

กระทั่งทำให้นิสิตจาก “คณะวิศวะ” รวมหัวกัน “โยนบก”

อย่าว่าแต่ จิตร ภูมิศักดิ์ เลย แม้มองย้อนไปยัง เสกสรรค์ ประเสริฐกุล ก็จะมองเห็นความห้าว

เด็กจากบางปะกง ฉะเชิงเทรา คนนี้เมื่อเอ็นทรานซ์ เข้าคณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ก็สร้างความเขม่นให้กับนักศึกษารุ่นพี่เป็นอย่างมาก

คนหนึ่งที่ยอมรับก็คือ นายคณิน บุญสุวรรณ เด็กจากเมืองชล

ทั้งๆ ที่ยังไม่ได้เป็นบัณฑิตด้วยซ้ำไป เสกสรรค์ ประเสริฐกุล ยังกล้าเขียนบทความสวนทางกับบรรดาอาจารย์ที่สอนวิชาการเมืองระหว่างประเทศอย่างแทบไม่เกรงใจ

อย่าแปลกใจหากในที่สุดเขาจะตัดสินใจ “เข้าป่า”

หากมองไปยังบทบาทของ เพนกวิน มองไปยังบทบาทของ “รุ้ง” อย่างทำความเข้าใจ

1 ทำความเข้าใจกับนักศึกษาที่มีความคิดแหวกไปจากขนบและความเคยชินดั้งเดิม 1 ทำความเข้าใจกับสภาพการณ์ทางสังคมในยุคปัจจุบัน

นับแต่รัฐประหาร 2549 นับแต่รัฐประหาร 2557

ต้องยอมรับว่า เยาวรุ่น รุ่นใหม่อย่าง เพนกวิน อย่าง รุ้ง อย่าง ไมค์ ระยอง อย่าง ไผ่ ดาวดิน ต้องประสบพบเห็นการปะทะอันรุนแรงและแหลมคมยิ่งในทางการเมือง

มีหรือที่ผลสะเทือนเหล่านั้นจะไม่ตกกระทบ มาถึง

ที่ ไพบูลย์ สุวรรณกูฏ เน้น คนต้องคนให้ทั่ว ตั้งแต่หัวถึงตีนจึงจะเรียกว่า “คน”

ขอให้นำเอาการเคี่ยวกรำอย่างหนักหนาสาหัสตั้งแต่เยาวรุ่นในรุ่นของ จิตร ภูมิศักดิ์ เรื่อยมายังยุค เสกสรรค์ ประเสริฐกุล และยุค พริษฐ์ ชิวารักษ์

เปิดหัวใจให้กว้าง อดทนต่อการโต้แย้ง แล้ว จะเข้าใจในตัวตนของพวกเขา